ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Іс 49, 8–15 Цябе зраблю запаветам для народа, каб аднавіць зямлю
Чытанне кнігі прарока Ісаі.
Так кажа Пан:
Я выслухаю цябе ў час спрыяльны, у дзень збаўлення Я дапамагу табе. Я захаваю цябе і зраблю запаветам для народа, каб аднавіць зямлю і падзяліць спустошаную спадчыну, каб сказаць вязням: Выходзьце, — а тым, хто ў цемры: Пакажыцеся.
Яны будуць пасвіцца пры дарогах, іх пашы будуць на ўсіх лысых узгорках. Яны не будуць галадаць і смагнуць, і не ўдарыць па іх ні спёка, ні сонца, бо той, хто шкадуе іх, накіруе іх і прывядзе да крыніцаў вады. Абярну ўсе горы ў дарогі, і шляхі Мае будуць узняты.
Вось адны прыходзяць здалёк. І вось другія – з поўначы і з захаду, а іншыя — з зямлі Сінім. Спявайце, нябёсы, і весяліся, зямля. Горы, усклікніце ад радасці. Бо Пан суцешыў свой народ і злітаваўся над сваімі ўбогімі.
І сказаў Сіён: Пан мяне пакінуў, Пан забыў пра мяне. Ці забудзе жанчына пра сваё немаўля, каб не пашкадаваць сына ўлоння свайго? Але калі б нават і забыла, Я не забуду пра цябе.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 3, 1–10 Што маю, тое даю табе: у імя Езуса, устань і хадзі
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Пётр і Ян ішлі ў святыню на малітву а дзевятай гадзіне. І быў там чалавек, кульгавы ад нараджэння, якога насілі і садзілі штодня каля брамы святыні, што звалася Прыгожай, каб ён прасіў міласціну ў тых, хто ўваходзіў у святыню. Ён убачыў Пятра і Яна, якія збіраліся ўвайсці ў святыню, і папрасіў у іх міласціну.
Пётр з Янам зірнулі на яго і сказалі: Паглядзі на нас. І ён паглядзеў на іх, спадзеючыся што-небудзь атрымаць. Пётр сказаў: Срэбра і золата не маю, але што маю, тое даю табе: у імя Езуса Хрыста з Назарэту, устань і хадзі. І ўзяў яго за правую руку, і падняў яго. І адразу ўмацаваліся ногі яго і ступні. Ускочыў, устаў і пачаў хадзіць, і ўвайшоў з імі ў святыню, ходзячы, падскокваючы і славячы Бога.
Усе людзі бачылі, як ён хадзіў і славіў Бога. І пазналі яго, што гэта быў той самы, які сядзеў каля Прыгожай брамы святыні дзеля міласціны, і напоўніліся жахам і здзіўленнем ад таго, што сталася з ім.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ап 7, 2–4. 9–14 Я ўбачыў вялікі натоўп, якога ніхто не мог палічыць, з усіх народаў, плямёнаў, родаў і моваў
Чытанне кнігі Апакаліпсіса.
Я, Ян, бачыў другога анёла, які сыходзіў з усходу сонца і меў пячатку Бога жывога. І ўсклікнуў ён гучным голасам да чатырох анёлаў, якім было дадзена ўчыніць зло зямлі і мору, кажучы: Не чыніце зло ні зямлі, ні мору, ні дрэвам, пакуль мы не паставім пячаткі слугам Бога нашага на чолах іхніх. І я пачуў лічбу пазначаных пячаткаю: сто сорак чатыры тысячы пазначаных пячаткаю з усіх плямён сыноў Ізраэля.
Пасля гэтага я ўбачыў вялікі натоўп, якога ніхто не мог палічыць, з усіх народаў, плямёнаў, родаў і моваў, якія стаялі перад тронам і Ягнём, апранутыя ў белае адзенне і з пальмовымі галінкамі ў руках сваіх. І яны крычалі гучным голасам, кажучы: Збаўленне ад Бога нашага, які сядзіць на троне, і ад Ягняці. І ўсе анёлы стаялі вакол трона і старэйшых, і чатырох жывёлаў. І ўпалі яны на твары свае перад тронам, і пакланіліся Богу, кажучы: Амэн. Благаслаўленне і слава, і мудрасць, і падзяка, і пашана, і сіла, і моц Богу нашаму на вякі вякоў. Амэн. І адзін са старэйшых звярнуўся да мяне, кажучы: Хто гэта, апранутыя ў белыя шаты, і адкуль яны паходзяць? І я сказаў яму: Мой пане, ты ведаеш. І ён адказаў мне: Гэта тыя, хто прыйшоў з вялікага ўціску і абмыў адзенне сваё, і выбеліў яго ў крыві Ягняці.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Эф 4, 1–7. 11–13 Для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Эфесцаў.
Браты:
Малю вас я, вязень Пана, паступаць годна паклікання, якім вы пакліканы, з усёю пакораю і лагоднасцю, з доўгацярплівасцю, церпячы адзін аднаго ў любові, стараючыся захаваць еднасць духа ў саюзе міру.
Адно цела і адзін дух, як і вы пакліканы ў адной надзеі вашага паклікання. Адзін Пан, адна вера, адзін хрост, адзін Бог і Айцец усіх, які над усімі і праз усіх, і ва ўсіх нас.
Кожнаму з нас дадзена ласка паводле меры Хрыстовага дару.
І Ён паставіў адных апосталамі, другіх прарокамі, іншых евангелістамі, іншых пастырамі і настаўнікамі дзеля выхавання святых для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела, пакуль усе мы прыйдзем да еднасці веры і пазнання Сына Божага, да чалавека дасканалага, да меры сталасці паводле Хрыстовай паўнаты.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Цім 4, 10–17b Толькі Лука са мною
Чытанне Другога паслання святога апостала Паўла да Цімафея.
Умілаваны:
Дэмас пакінуў мяне, палюбіўшы цяперашні свет, і скіраваўся ў Тэсалонікі; Крэсцэнс — у Галатыю, Ціт — у Далматыю. Толькі Лука са мною. Забяры Марка і прывядзі з сабою, бо ён найбольш карысны мне для служэння. Тыхіка я паслаў у Эфес. Як пойдзеш да мяне, прынясі плашч, які я пакінуў у Карпа ў Траадзе, а таксама кнігі, асабліва пергаменты. Меднік Аляксандр праявіў у дачыненні да мяне шмат зла — Пан адплаціць яму паводле ўчынкаў ягоных. І ты асцерагайся яго, бо ён моцна супраціўляўся нашым словам.
Пры першай маёй абароне нікога не было са мною, але ўсе мяне пакінулі. Няхай не будзе палічана ім гэта. А Пан з’явіўся мне і ўмацаваў мяне, каб праз мяне здзейснілася прапаведаванне, і каб пачулі ўсе язычнікі.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ос 2, 16b. 17b. 21–22 Заручуся з табою навекі
Чытанне кнігі прарока Осіі.
Так кажа Пан:
Вось прывяду няверную абранніцу ў пустыню і буду прамаўляць да яе сэрца. І там заспявае яна, як у дні маладосці сваёй і як у дні выйсця свайго з зямлі егіпецкай. І ў той дзень, — кажа Пан, — ты будзеш клікаць Мяне «Муж мой», і не будзеш больш звяртацца да Мяне «мой Баал». Я заручуся з табою навекі; заручуся з табою ў справядлівасці і правасуддзі, у міласці і міласэрнасці. Заручуся з табою ў вернасці, і ты пазнаеш Пана.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Сір 44, 1. 10–15 Іх імёны жывуць з пакалення ў пакаленне
Чытанне кнігі Мудрасці Сіраха.
Усхвалім слаўных мужоў і айцоў нашага роду. Мужы міласэрнасці гэта тыя, чыя справядлівасць не была забыта. Яна засталася ў іхнім патомстве, а добрая спадчына — іхнія нашчадкі. Іхняе патомства трымаецца запавету, а дзякуючы ім — і іхнія дзеці. Патомства іх будзе трываць навекі, а слава іх ніколі не знікне. Іхнія целы спачываюць у спакоі, а іх імёны жывуць з пакалення ў пакаленне. Народы апавядаюць пра іх мудрасць, а сход абвяшчае хвалу.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Кар 1, 26–31 Слабое свету выбраў Бог
Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Паглядзіце, браты, на пакліканне вашае. Няшмат сярод вас мудрых паводле цела, няшмат моцных, няшмат высакародных.
Але Бог выбраў неразумнае свету, каб асароміць мудрых, і слабое свету выбраў Бог, каб асароміць моцных, і бязроднае свету, і пагарджанае, і тое, чаго няма выбраў Бог, каб знішчыць існае, каб ніякае цела не выхвалялася перад Богам.
Праз Яго і вы існуеце ў Хрысце Езусе, які стаў для нас мудрасцю ад Бога, і справядлівасцю, і пасвячэннем, і адкупленнем, каб было, як напісана: Хто хваліцца, няхай хваліцца ў Пану.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Саф 3, 14–18 Пан, кароль Ізраэля, пасярод цябе
Чытанне кнігі прарока Сафоніі.
Радуйся, дачка Сіёна! Трыумфуй, Ізраэль! Весяліся і радуйся ад усяго сэрца, дачка Ерузалема! Адмяніў Пан прысуд над табою, прагнаў ворага твайго! Пан, кароль Ізраэля, пасярод цябе: ужо больш не ўбачыш зла.
У той дзень скажуць Ерузалему: Не бойся! – і Сіёну: Няхай жа не слабнуць рукі твае! Пан Бог твой сярод цябе, Магутны, Ён збавіць! Будзе вельмі радавацца табе, узрушаны ў любові сваёй, будзе цешыцца табою ў весялосці, як у святочны дзень.
Я забяру ад цябе нядолю, каб не было больш на табе сораму.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Гал 6, 14–18 Праз якога свет укрыжаваны для мяне, а я — для свету
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Галатаў.
Браты:
Няхай я не буду хваліцца нічым, акрамя крыжа нашага Пана Езуса Хрыста, праз якога свет укрыжаваны для мяне, а я — для свету. Бо ні абразанне нічога не значыць, ні адсутнасць абразання, але толькі новае стварэнне. І над усімі, хто будзе паступаць паводле гэтага правіла, спакой і міласэрнасць, а таксама над Ізраэлем Божым. Урэшце, няхай ніхто не абцяжарвае мяне, бо я нашу на целе сваім раны Езуса.
Ласка нашага Пана Езуса Хрыста з духам вашым, браты. Амэн.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Быц 2, 4b–9. 15–17 Пан Бог узяў чалавека і пасяліў яго ў садзе Эдэн
Чытанне кнігі Быцця.
У дзень, калі Пан Бог стварыў зямлю і неба, яшчэ не было на зямлі ніякага палявога куста і не расла яшчэ ніякая палявая трава. Бо Пан Бог не пасылаў дажджу на зямлю, і не было чалавека, каб апрацоўваць зямлю. Але пара ўздымалася з зямлі і арашала ўсю паверхню зямлі.
Пан Бог стварыў чалавека з пылу зямлі і ўдыхнуў у ноздры ягоныя подых жыцця, і стаў чалавек жывой істотай. І пасадзіў Пан Бог сад у Эдэне на ўсходзе, і пасяліў там чалавека, якога стварыў. І вырасціў Пан Бог з зямлі ўсялякае дрэва, прывабнае з выгляду і добрае для ежы, і дрэва жыцця пасярод гэтага саду, і дрэва пазнання дабра і зла.
Потым Пан Бог узяў чалавека і пасяліў яго ў садзе Эдэн, каб ён працаваў і даглядаў яго. І загадаў Пан Бог чалавеку, кажучы: З усялякага дрэва ў садзе можаш есці, але з дрэва пазнання дабра і зла не спажывай, бо ў дзень, калі з’ясі з яго, напэўна памрэш смерцю.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Іс 50, 4–9а Твару свайго не адвярнуў я ад зняваг і аплявання
Чытанне кнігі прарока Ісаі.
Пан Бог даў мне мову мудрых, каб я ведаў, як словам падтрымаць знясіленага. Кожную раніцу Пан будзіць мяне, абуджае слых мой, каб я слухаў Яго, як вучань. Пан Бог адкрыў вуха маё, і я не запярэчыў, не адступіў назад. Плечы свае я падставіў тым, хто б’е, і шчокі свае тым, хто выдзірае бараду маю. Аблічча свайго я не адвярнуў ад зняваг і аплявання. Пан Бог дапамагае мне, таму я не саромеюся, таму зрабіў я твар свой, як цвёрды камень, і ведаю, што не зазнаю сораму. Блізка той, хто мяне апраўдвае. Хто ж захоча спрачацца са мною? Станем разам! Хто мой абвінаваўца? Няхай падыдзе да мяне! Вось Пан Бог дапамагае мне! Хто ж той, хто асудзіць мяне?
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ёэл 2, 12–18 Разрывайце сэрцы вашыя, а не вашае адзенне
Чытанне кнігі прарока Ёэля.
Пан прамовіў да Майсея, кажучы:
Цяпер кажа Пан:
Звярніцеся да Мяне ўсім сваім сэрцам у посце, у плачы і галашэнні. Разрывайце сэрцы вашыя, а не вашае адзенне, і навярніцеся да Пана Бога вашага, бо Ён ласкавы і міласэрны, доўгацярплівы і шматміласцівы, неахвочы да пакарання. Хто ведае, можа павернецца Ён і пашкадуе, і пакіне за сабой благаслаўленне, ахвяру некрывавую і з напояў для Пана Бога вашага?
Затрубіце ў рог на Сіёне, асвяціце пост і склічце ўрачысты сход. Збярыце народ і асвяціце супольнасць, склічце старцаў, збярыце юнакоў і немаўлят, няхай выйдзе малады са свайго пакою, а маладая — са свайго алькова.
Няхай паміж бабінцам і алтаром плачуць святары, слугі Пана, і кажуць: Пашкадуй, Пане, свой народ, і не аддавай спадчыны сваёй на ганьбу, каб язычнікі панавалі над ёй. Навошта будуць казаць між народамі: Дзе іхні Бог? Тады парупіцца Пан аб сваёй зямлі і пашкадуе свой народ.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 15, 1–6 Было вырашана, што пойдуць у гэтай справе да Апосталаў і старэйшых
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Некаторыя з тых, хто прыйшоў з Юдэі, вучылі братоў: Калі не будзеце абрэзаныя паводле звычаю Майсея, не зможаце быць збаўленымі.
Калі распачалася немалая спрэчка і змаганне Паўла і Барнабы з імі, было вырашана, што Павел і Барнаба, і некаторыя іншыя з іх пойдуць у гэтай справе да Апосталаў і старэйшых у Ерузалем. Яны ж, пасланыя Касцёлам, праходзілі праз Фінікію і Самарыю, расказваючы пра навяртанне язычнікаў. І вельмі ўзрадавалі ўсіх братоў.
Калі прыйшлі ў Ерузалем, былі прынятыя Касцёлам, Апосталамі і старэйшымі. Распавялі яны, што Бог учыніў з імі. Тады паўсталі некаторыя з кола фарысеяў, якія паверылі, і казалі: Трэба абразаць язычнікаў і загадаць ім, каб яны захоўвалі Закон Майсея. І сабраліся Апосталы і старэйшыя, каб вырашыць гэтую справу.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дан 3, 14–20. 91–92. 95 Паслаў свайго Анёла і вызваліў сваіх слугаў
Чытанне кнігі прарока Даніэля.
У тыя дні:
Кароль Навухаданосар сказаў: Ці гэта праўда, што вы, Сэдрах, Місах і Абэднэг не служыце маім багам і не пакланяецеся залатому ідалу, якога я паставіў? Вось жа цяпер, падрыхтуйцеся, калі пачуеце гук трубы, жалейкі, цытры, арфы, гусляў, дуды і ўсялякіх музычных інструментаў, упасці і пакланіцца ідалу, якога я зрабіў. А калі не паклоніцеся, адразу ж будзеце ўкінуты ў рас паленую печ. Які бог тады вызваліць вас з маіх рук?
Сэдрах, Місах і Абэднэг сказалі ў адказ каралю Навухаданосару: Мы не маем патрэбы адказваць табе наконт гэтага. Калі Бог, якому мы служым, захоча нас вызваліць з гэтай распаленай печы, Ён вызваліць нас з тваіх, кароль, рук. А калі не, то няхай табе будзе вядома, кароль, што мы не будзем служыць тваім багам і не паклонімся залатому ідалу, якога ты паставіў.
Тады змяніўся выраз твару ягонага і Навухаданосар напоўніўся гневам на Сэдраха, Місаха і Абэднэга. У адказ Ён загадаў, каб распалілі печ у сем разоў гарачэй, чым распальвалі звычайна. I самым моцным мужам са свайго войска загадаў звязаць Сэдраха, Місаха і Абэднэга і ўкінуць іх у распаленую печ.
Кароль Навухаданосар здзівіўся, паспешліва ўстаў і звярнуўся да сваіх дарадцаў, кажучы: Ці не ўкінулі мы трох звязаных мужоў у сярэдзіну агню? Яны адказалі каралю: Сапраўды, кароль. Ён жа адказаў: Вось я бачу чатырох мужоў развязаных, якія ходзяць пасярод агню, і нічога ў іх не пашкоджана, а выгляд чацвёртага падобны да сына багоў.
І сказаў Навухаданосар: Благаслаўлёны Бог Сэдраха, Місаха і Абэднэга, які паслаў свайго Анёла і вызваліў сваіх слугаў, якія спадзяваліся на Яго, і не паслухалі каралеўскага наказу, і аддалі сваё цела, каб не служыць і не пакланяцца ніякаму богу, апроч свайго Бога.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 17, 15. 22 — 18, 1 Тое, чаму вы, не ведаючы, пакланяецеся, я абвяшчаю вам
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Тыя, хто спадарожнічаў Паўлу, правялі яго аж да Афінаў. Атрымаўшы наказ для Сілы і Цімафея, каб як мага хутчэй прыйшлі да яго, вярнуліся.,/
Павел стаў пасярод Арэапагу і сказаў: Мужы афінскія, я бачу, што ва ўсім вы вельмі пабожныя. Бо, калі я праходзіў і аглядаў вашыя святасці, я знайшоў алтар, на якім было напісана: «Невядомаму Богу». Тое, чаму вы, не ведаючы, пакланяецеся, я абвяшчаю вам. Бог, які стварыў свет і ўсё, што ў ім, будучы Панам неба і зямлі, жыве не ў святынях, збудаваных рукамі, і не з рук чалавечых прымае служэнне, быццам бы маючы ў нечым патрэбу. Ён сам дае жыццё і дыханне, і ўсё. Ён стварыў з аднаго ўвесь род чалавечы, каб жыў на ўсёй паверхні зямлі. Прызначыў устаноўленыя поры і межы іх рассялення, каб шукалі Бога. Можа, намацаюць і знойдуць Яго, бо Ён недалёка ад кожнага з нас.
Бо ў Ім мы жывём, рухаемся і існуём, як некаторыя з вашых паэтаў сказалі: І мы род Ягоны. Дык калі мы належым да Божага роду, то не павінны думаць, што боства падобна да золата ці срэбра, ці каменя, да выявы мастацтва і чалавечай фантазіі. І, не зважаючы на часы няведання, Бог цяпер абвяшчае людзям, каб усе і паўсюль каяліся, бо Ён вызначыў дзень, калі будзе справядліва судзіць свет праз Чалавека, якога прызначыў, і даў пэўнасць усім, уваскрасіўшы Яго з мёртвых.
Калі пачулі пра ўваскрасенне з мёртвых, адныя насміхаліся, а другія казалі: Паслухаем цябе пра гэта іншым разам. Так Павел выйшаў ад іх. А некаторыя мужы далучыліся да яго і паверылі. Сярод іх быў і Дыянісій Арэапагіт, і жанчына па імені Дамарыс, ды іншыя разам з імі. Пасля Павел пакінуў Афіны і прыйшоў у Карынт.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 20, 28–38 Даручаю вас Богу, які можа збудаваць і даць спадчыну
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Павел сказаў старэйшым Касцёла ў Эфесе: Пільнуйце сябе і ўвесь статак, у якім Дух Святы паставіў вас біскупамі, каб вы пасвілі Касцёл Божы, які Ён прыдбаў уласнай крывёй. Ведаю, што пасля майго адыходу ўвойдуць да вас ваўкі лютыя, якія не пашкадуюць статка. І з вас саміх паўстануць людзі, якія будуць казаць падступна, каб пацягнуць за сабою вучняў.
Таму чувайце, памятаючы, што я тры гады ўдзень і ўначы не пераставаў вучыць кожнага з вас са слязьмі. А сёння даручаю вас Богу і слову Ягонай ласкі, які можа збудаваць і даць спадчыну між усіх асвечаных.
Ні срэбра, ні золата, ні вопраткі я ні ад кога не пажадаў. Самі ведаеце, што гэтыя рукі служылі патрэбам маім і тых, хто быў са мною. Ва ўсім я паказаў вам, што, так працуючы, трэба дапамагаць слабым, памятаючы словы Пана Езуса, якія Ён сказаў: Больш шчасця ў тым, каб даваць, чым у тым, каб браць.
І сказаўшы гэта, ён укленчыў і маліўся разам з усімі імі. Тады ўсе ўзнялі вялікі плач і, падаючы Паўлу на шыю, цалавалі яго. Найбольш смуткавалі з-за слова, якое ён сказаў, што ўжо не ўбачаць аблічча ягонага.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Кар 9, 6-11 Бог любіць таго, хто дае з радасцю
Чытанне Другога паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Браты:
Хто сее скупа, той скупа і пажне, а хто сее шчодра, той шчодра і пажне. Няхай кожны дае, як вырашыць у сэрцы сваім, а не са шкадаваннем ці з прымусу, таму што Бог любіць таго, хто дае з радасцю. Бог мае моц узбагаціць вас усякаю ласкаю, каб вы, заўсёды і ва ўсім маючы ўсялякі дастатак, былі багатыя на ўсялякія добрыя справы. Як напісана: Раскідаў, раздаў бедным; справядлівасць ягоная трывае навекі. А той, хто дае сейбіту насенне і хлеб на спажытак, дасць і памножыць вашае насенне, і ўзрасціць плён справядлівасці вашай. Каб ва ўсім вы былі багатыя на ўсялякую шчодрасць, якая праз нас узносіць падзяку Богу.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Вал 2, 1. 6–14 Вось з’явілася калясніца вогненная, і ўзняўся Ілля на неба
Чытанне Першай кнігі Валадарстваў.
Калі Пан пажадаў узнесці Іллю ў віхуры на неба, Ілля і Елісей ішлі з Галгала. Калі яны прыбылі ў Ерыхон, Ілля сказаў Елісею: Застанься тут, бо Пан паслаў мяне да Ярдана. І сказаў ён: Як жывы Пан, і жывая душа твая, так я не пакіну цябе. І пайшлі яны разам. І пяцьдзесят чалавек, з сыноў прарокаў, пайшлі і сталі здалёк насупраць іх, а яны абодва стаялі каля Ярдана. І ўзяў Ілля плашч свой, скруціў і ўдарыў ім па вадзе, і раздзялілася яна ў абодва бакі, і перайшлі яны разам па сушы.
Калі яны перайшлі, Ілля сказаў Елісею: Прасі, што хочаш, каб я зрабіў табе, перш чым буду ўзяты ад цябе. І сказаў Елісей: Прашу, няхай удвая атрымаю духа твайго. І адказаў ён: Цяжкага ты просіш; калі ўбачыш, як я буду ўзяты ад цябе, станецца табе, што папрасіў, а калі не ўбачыш, не станецца. Калі яны ішлі і гутарылі, вось з’явілася вогненная калясніца і коні вогненныя, і разлучылі іх абодвух, і ўзняўся Ілля ў віхуры на неба.
А Елісей глядзеў і ўсклікаў: Ойча мой, ойча мой, калясніца Ізраэля і конніца ягоная! І не бачыў яго больш. І схапіў ён вопратку сваю і разарваў яе на дзве часткі. І падняў плашч Іллі, што ўпаў з яго, і, вярнуўшыся, стаў на беразе Ярдана. І ўзяў плашч Іллі, што ўпаў з яго, і, ударыў ім па вадзе, сказаў: Дзе ж і цяпер Бог Іллі? І ўдарыў па вадзе, і раздзялілася яна ў абодва бакі, і перайшоў Елісей.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ліч 13, 1–2. 25 — 14, 1. 26–29. 34–35 Яны пагардзілі зямлёю пажаданай (Пс 106 (105), 24)
Чытанне кнігі Лічбаў.
У тыя дні:
Пан прамовіў да Майсея на пустыні Фаран, кажучы: Пашлі мужоў даследаваць зямлю Ханаан, якую Я дам сынам Ізраэля. Пашлі мужоў аднаго за адным з кожнага пакалення айцоў іхніх, кожнага з кіраўнікоў іхніх.
Праз сорак дзён яны вярнуліся, даследаваўшы зямлю. І прыйшлі яны да Майсея і Аарона, і да ўсяго сходу сыноў Ізраэля ў пустыні Фаран, што ў Кадэшы. І расказалі ім і ўсяму сходу, і паказалі плады зямлі. А расказваючы, казалі: Мы прыйшлі ў зямлю, у якую ты паслаў нас. Яна сапраўды сочыцца малаком і мёдам, а гэта — плады яе. Аднак людзі, што насяляюць яе, моцныя, а гарады ўмацаваныя і вельмі вялікія. Мы бачылі там таксама нашчадкаў Анака. Амалекіты жывуць у зямлі Нэгеб, хетэі, евусеі і амарэі жывуць на ўзгор’ях, а ханаанейцы жывуць каля мора і ўздоўж Ярдана.
Між тым Калеб суцішыў народ перад Майсеем і сказаў: Пойдзем і зоймем зямлю, бо мы зможам авалодаць ёю. Але іншыя мужы, якія былі з ім, казалі: Мы не можам паўстаць супраць тых людзей, бо яны мацнейшыя за нас. І апавядалі сярод сыноў Ізраэля дрэнную навіну пра зямлю, якую даследавалі, кажучы: Зямля, па якой мы прайшлі, аглядаючы яе, паглынае жыхароў сваіх, а ўсе людзі, якіх мы бачылі, высокія ростам. Мы бачылі там веліканаў — сыноў Анака, якія паходзяць з роду веліканаў. У параўнанні з імі мы былі як саранча дый такімі ім і здаваліся.
І падняла тады ўся супольнасць гучны крык, і плакалі людзі ў гэту ноч. А Пан прамовіў да Майсея і да Аарона, кажучы: Дакуль гэтая благая супольнасць будзе наракаць на Мяне? Я пачуў скаргі сыноў Ізраэля на Мяне, таму скажы ім так: Як жыву Я, — кажа Пан, — Я ўчыню вам паводле слоў, якія пачуў ад вас. І трупы вашы пападаюць ў пустыні. Пералічаны ўсе з вас, ад дваццаці гадоў і вышэй, хто наракаў на Мяне.
Паводле колькасці дзён, сарака дзён, калі вы даследавалі зямлю, вы будзеце несці грахі вашыя сорак гадоў, па годзе за дзень, каб даведацца, што значыць быць пакінутымі Мною. Я, Пан, сказаў, і так ўчыню з усёй гэтай благой супольнасцю, што змовілася супраць Мяне. У пустыні гэтай яны загінуць і павыміраюць.
