Парафіяльныя аб'явы

• 29 верасня 2024 г. 
  

  ХХVI Нядзеля звычайная.
  На гэтым тыдні ў літургіі адзначаем:
  30 верасня (панядзелак) – успамін св. Гераніма, святара і доктара Касцёла
  1 кастрычніка (аўторак) – успамін св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус, панны і доктара Касцёла
  2 кастрычніка (серада) – успамін св. Анёлаў Ахоўнікаў
  4 кастрычніка (пятніца) – успамін св. Францішка Асізскага
  5 кастрычніка (субота) – успамін св. Фаўстыны Кавальскай, панны
  6 кастрычніка – XXVII Звычайная нядзеля
  На гэтым тыдні першы чацвер, пятніца, субота, нядзеля месяца.
  Пачынаючы ад 1 кастрычніка – ружанцовыя набажэнствы
  Усім Юбілярам і Імяніннікам надыходзячага тыдня складаем найлепшыя пажаданні, моцнага здароўя, супакою ў вашых сэрцах і вашых сем’ях, а таксама шматлікіх Божых ласкаў і апекі Марыі.

• 7 жніўня 2024 г. 
  

  Біяграфія кс. каноніка Франца Рудзя, новага пробашча парафіі св. Сымона і св. Алены г.Минска.

  Нарадзіўся 7 студзеня 1973 года ў в.Міёркі-2 Міёрскага р-на Віцебскай вобласці. У 1996 годзе закончыў Вышэйшую духоўную семінарыю ў г.Гродна. З сакавіка 1996 года да красавіка 1997 года служыў дыяканам у парафіі Божага Провіду ў в.Слабодка Віцебскай вобласці. 19 мая 1997 года атрымаў прэзбітэрскае пасвячэнне ў архікатэдральным касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў г.Мінску.
  У 1997-1998 гадах працаваў вікарыем у парафіі Ўнебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Станіслава ў г.Магілёве. У 1998-2003 гадах служыў пробашчам парафіі Найсвяцейшай Панны Марыі Маці Касцёла ў г.Чавусы. Займаўся будаўніцтвам новага касцёла. У 2002-2003 выконваў абавязкі віцэ-дэкана Магілёўскага деканата. У 2003-2008 гадах з'яўляўся пробашчам парафіі Божага Цела ў г.Нясвіж і дэканам Нясвіжскага дэканата. У 2008-2013 гадах быў членам Святарскай рады Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
  З 2008 года служыць пробашчам парафіі Маці Божай Будслаўскай у г.Мінску (мікрараён Каменная горка). Займаўся будаўніцтвам новага касцёла, асвячэнне якога адбылося ў 2016 годзе. У 2010-2013 гадах з'яўляўся віцэ-дэканам Кальварыйскага дэканата г.Мінска.
  13 красавіка 2017 года пры стварэнні катэдральнага капітула прызначаны ганаровым канонікам Мінскага катэдральнага капітула.
  1 жніўня 2024 года прызначаны пробашчам парафіі св. Сымона і св. Алены ў г.Мінску.

• 6 жніўня 2024 г. 
  

  

• 

  Эдвард Антоній Леанард Адамавіч Вайніловіч

  Э́двард Анто́ній Леана́рд Ада́мавіч Вайніло́віч (польск.: Edward Woyniłłowicz, руск.: Эдвард Адамович Войнилович; 13 кастрычніка 1847, вёска Вялікая Сляпянка (цяпер у межах Мінска), Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя — 16 чэрвеня 1928, Быдгашч, Рэспубліка Польшча) — буйны гаспадарчы і палітычны дзеяч Беларусі і Расійскай імперыі.

  Належаў да сярэднезаможнага шляхецкага роду Вайніловічаў герба «Сыракомля». Як асоба з'яўляўся глыбока веруючым, сумленным і працавітым чалавекам, абаронцам права прыватнай уласнасці, праявіў сябе патрыётам Беларусі. Усё жыццё быў праціўнікам нацыяналізму, актыўна падтрымліваў беларускі нацыянальны рух, не прымаючы толькі сацыялістычныя кірункі апошняга.

  Падрабязней...

• 4 жніўня 2024 г. 
  Хвала Хрысту! На 4 жніўня ў Каталіцкім Касцёле прыпадае літургічны ўспамін св. пробашча з Арс Яна Марыі Віянэя. Віншуем нашага новага пробашча кс. каноніка Францішка Рудзя. Жадаем Божага Благаслаўлення і апекі Маці Божай на новай пасадзе. Няхай Дух Святы дапамагае ў кіраванні парафіяй св. Сымона і св. Алены.
• 30 ліпеня 2024 г.
  Хвала Езусу Хрысту! Паважаныя парафіяне, мінае час, заўтра апошні дзень, калі паважаны ксёндз Прэлат Уладзіслаў служыць у нашай парафіі.
  За гэтыя дні сотні званкоў, людзі не разумеюць, што адбываецца.
  Таму паведамляем.
  Ксёндз Прэлат Уладзіслаў не прасіў звольніць яго ад святарскіх абавязкаў ні ў вуснай ні ў пісьмовай форме, а проста быў пастаўлены перад фактам, падчас размовы яму не была прапанавана ніякая іншая парафія, ані нават касцёл, дзе б мог служыць Святую Імшу, спавядаць людзей. Ніхто не пацікавіўся ці мае святар сродкі на далейшае існаванне.
  Сёння страшна пра гэта думаць, але святара, якога яшчэ ў маі прызналі капеланам Яго Святасці, ў ліпені проста зняважылі і выкінулі.
  Падчас урачыстай Імшы Святой у гонар свайго 75 годдзя у прысутнасці Мітрапаліта Юзафа, Біскупа Юрыя і прысутных святароў і вернікаў, якія маліліся разам ксёндз Уладзіслаў сказаў, што гатовы і далей працягваць служыць Пану Богу і Касцёлу. Гэта чулі ўсе мы. А падчас Святой Імшы у нядзелю 21 ліпеня перад парафіянамі прачытаў свой святарскі запавет, у якім ясна сказана, што не мае ніякіх зберажэнняў. Як жа нам балюча! Балюча сёння за Вас, паважаныя святары, якія звярталіся з просьбамі аб дапамозе, і пробашч Чырвонага касцёла ніколі вам не адмовіў, а сёння ёсць прыклады, калі вы проста кпіце над старэйшым святаром, практычна бацькам па ўзросту....
  Для нас вернікаў ксёндз Уладзіслаў быў і ёсць прыкладам вялікай веры, трываласці, мудрасці. Ён вучыў нас клопату пра старэйшых. Таму як занямог Святой памяці айцец Уладзіслаў Чарняўскі, пробашч адразу забраў яго да сябе ў плябанію, даў пакой, стварыў усё ўмовы для годнага жыцця. Нават захаваныя фотаздымкі на якіх Шаноўны ксендз Прэлат цэлебруе Імшу разам з айцом Чарняўскім.
  Набліжаецца нядзеля. Кожны каталік павінен удзельнічаць у Святой Імшы. Упершыню за ўсё жыццё, святар не мае месца, дзе служыць Імшу.
  Дадзены дэкрэт аб прызначэнні дэлегатам пастулатара па справе беатыфікацыі Слугі Божага Эдварда Вайніловіча. Гэта добра. Толькі для перакладу дакументаў, апрацоўкі матэрыялаў патрабуюцца сродкі, а дзе іх браць? Усё выглядае як здзек.
  Падзякай за адраджэнне Каталіцкага Касцёла, за нястомнае служэнне стала выгнанне. Мы - вернікі па-іншаму гэта назваць не можам.
  Міне час, і апошнюю кропку паставіць Бог. Верым і молімся, каб Гасподзь даў сілаў нашаму святару на гэта чарговае выпрабаванне.
  І заклікаем усіх, каму не абыякавы лёс айца Ўладыслава, каму ён зрабіў дабро, быць салідарнымі ў гэтай малітве, а магчыма і нейкай іншай дапамозе.
  
  
• 27 ліпеня 2024 г.
  Вось які ліст сёння мы атрымалі  ад нашых парафіян:
  
• 26 ліпеня 2024 г.
  
  Пахвалёны Езус Хрыстус!
  Ваша Эксцэленцыя, паважаны Мітрапаліт Юзаф!
  Мы, вернікі, якія наведвалі касцёл Святога Сымона і Святой Алены г. Мінска прачыталі навіну, што нібыта на просьбу кс. Прэлата Уладзіслава Завальнюка, Вы прынялі рашэнне звольніць яго з пасады пробашча парафіі Святога Сымона і Святой Алены.
  Гэта навіна ЎРАЗІЛА І прыбіла нас да канца. Мы ўсе разумеем, што жывём у часы ганенняў Каталіцкага Касцёла , разумеем, што Вам, як Пастыру не проста. Аднак Бог -- гэта Праўда, і мы - звычайныя вернікі - шукаем гэту Праўду ў Касцёле. Таму і вырашылі адкрытым лістом звярнуцца да Вас.
  Ксёндз Прэлат Уладзіслаў 50 год нястомна і шчыра служыў Госпаду і людзям у розныя часы: у час ваяўнічага атэізму, калі трэба было змагацца за Касцёл і веру, і ў час, калі вернікам дазволілі ўдыхнуць Божага паветра.
  Больш за 40 год ксёндз Уладзіслаў служыў у Беларусі, прыкладаў усе намаганні, каб УСЕ людзі мелі магчымасць пазнаць Бога: адкрываў касцёлы, парафіі, НЁС ЛЮДЗЯМ БОГА ПРАЗ СЛОВА. Гэты Святар не шукаў кар'еры, а проста служыў.
  Мы штодзённа, на працягу шматлікіх гадоў бачылі і былі сведкамі гэтага служэння. Кс. Прэлат ніколі не казаў нам, што стаміўся, што яму цяжка, нягледзячы на сапраўды нялёгкія ўмовы, АСАБЛІВА ў апошнія два гады, калі быў закрыты касцёл, калі на плябаніі былі адключаны вада, свет і ацяпленне.
  Таму нам вельмі цяжка паверыць, што Пробашч прасіў аб звальненні і таму мы вельмі занепакоены далейшым лёсам сапраўды ВЯЛІКАГА СВЯТАРА.
  Раней мы ніколі не чулі, каб на нашых тэрыторыях святароў, якія маюць паўнату сіл, звальнялі на пенсію, але кожны святар служыў пакуль меў фізічныя сілы. Няўжо зараз ў нашай Архідыяцэзіі так многа ЦІ ДАСТАТКОВА святароў, што прымаюцца такія рашэнні.
  Верым, Ваша Эксцэленцыя, што Вашае рашэнне паспрыяе вяртанню Чырвонага касцёла вернікам і што касцёл будзе месцам праслаўлення Бога, У якім знойдзе месца для служэння і Капелан Яго Святасці ксёндз Прэлат Уладзіслаў.
  З павагай вернікі г. Мінска.
  
  P.S. КОДЕКС КАНОНИЧЕСКОГО ПРАВА
  Кан. 538 – § 1. Приходской настоятель прекращает исполнять свою должность по отстранению или переводу, осуществлённому епископом по нормам права, по прошению об отставке, поданному самим настоятелем по справедливой причине и принятому ради его действительности тем же епископом, а также по прошествии срока, если, согласно предписаниям партикулярного права, о котором говорится в кан. 522, он был назначен на определённый срок.
  § 2. Приходской настоятель, являющийся членом института монашествующих или инкардинированный в общество апостольской жизни, смещается с должности по норме кан. 682, § 2.
  § 3. По достижении семидесятипятилетнего возраста приходскому настоятелю рекомендуется подать прошение об отставке диоцезному епископу, который, рассмотрев все личные и местные обстоятельства, вынесет решение о том, следует ли принять или отклонить прошение. Диоцезному епископу нужно позаботиться о подобающем содержании и жилище выходящего в отставку, принимая во внимание нормы, установленные конференцией епископов.
  
  

  Арцыбіскуп Юзаф Станеўскі здзейсніў новыя прызначэнні ў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі
  
  
  

• 11 ліпеня 2024 г.  АДКРЫТЫ ЛІСТ Першаму намесніку кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Пяткевіч Наталлі Уладзіміраўне ад вернікаў парафіі Святога Сымона і Святой Алены г. Мінска.

• 29 чэрвеня 2024 г.
  

  Хвала Езусу Хрысту!

  Дарагія вернікі!

  Напярэдадні важнай гістарычнай даты ( 80-й гадавіны вызвалення Беларусі ад фашысцкай навалы) вернікі розных канфесій нашай краіны арганізуюць набажэнствы за ўсіх загінуўшых і малітоўныя акцыі памяці з гэтай нагоды. Мы таксама вельмі хацелі б ушанаваць памяць усіх, хто аддаў жыццё за нашу Радзіму ў той балючы час. Мы вельмі хацелі б даручыць іх душы Божай міласэрнасці і пакланіцца іх памяці ў сваёй роднай Святыні. Але дзверы нашага храма так і застаюцца запячатанымі.

  Мы вельмі просім улады горада у гэты час усеагульнага прымірэння перад памяццю герояў Вялікай Айчыннай вайны адкрыць дзверы касцёла Святых Сымона і Алены для вернікаў. Адкрыць, каб хрысціяне-каталікі  маглі б годна аддаць пашану ахвярам і пераможцам мінулай вайны. Мінула 80 год і ўсё меней застаецца людзей, якія памятаюць тыя падзеі як сведкі, але яны яшчэ ёсць і сярод іх ёсць нашы парафіяне. Сёння ёсць і мы – дзеці, унукі, праўнукі салдатаў, якія змагаліся за свабоду Бацькаўшчыны ад фашызма. І мы прагнем маліцца за нашых бацькоў, дзядоў і прадзедаў тут – у храме, дзе былі ахрышчаныя, прымалі шлюб, спавядаліся. У храме, які аднаўлялі ўжо ў час найноўшай гісторыі вернікі -ветэраны. Мы звяртаемся да ўсіх чыноўнікаў, гаспадароў уладных кабінетаў, сёняшніх кіраўнікоў: Адкрыйце храм для малітвы. Дазвольце людзям ажыццяўляць іх хрысціянскі абавязак і пакліканне – збірацца разам на малітву у Божым доме. 

  За дапамогу ў справе адкрыцця Чырвонага касцела для верікаў няхай адудзячыць Усемагутны Гасподзь!

• 11 чэрвеня 2024 г.
  
  

  Хвала Езусу хрысту!
  Дарагія вернікі!
  Набліжаецца важная дата ў гісторыі нашай парафіі:
  96-ая гадавіна смерці фундатара касцёла Святога Сымона і Святой Алены – Слугі Божага Эдварда Вайніловіча (16 чэрвеня-нядзеля).
  Яму выпаў лёс адыйсці ў вечнасць па-за межамі радзімы, але 11 чэрвеня 2006 года прах Эдварда Вайніловіча быў перавезены з Польшчы і ўрачыста пахаваны з левага боку ад галоўнага ўвахода ў храм, які ён сам збудаваў на хвалу Божую і ў памяць аб сваіх памерлых дзецях. Ён вельмі жадаў вярнуцца на Бацькаўшчыну. Мы выканалі яго просьбу.
  Сёння хочам нагадаць, што Усяленскі Касцёл надаў Эдварду Вайніловічу годнасць Слугі Божага, а на дадзены момант працягваецца працэс яго беатыфікацыі.
  Таму заклікаем вас, дарагія вернікі маліцца ў вашых асабістых інтэнцыях, а таксама ў інтэнцыі хутчэйшага вяртання вернікам Чырвонага касцёла наступнай малітвай.
  «Ойча Нябесны, у слаўнай асобе Божага Слугі Эдварда Вайніловіча Ты адкрываеш нам веліч яго хрысціянскага духу любові і служэння Богу і бліжнім, што выяўлялася ў яго закліку, поўным пакоры:
  Так хацеў Бог!
  Чэрпаючы сілу ў малітве і сакрамэнтах, ён заставаўся верным мужам і бацькам сям’і, дзяржаўным дзеячам і будаўніком святыняў. Жывая вера была яго ўнутраным святлом, паходняю дабрыні і справядлівасці да людзей розных веравызнанняў, у якіх заўсёды бачыў брата і сястру, а дзецям-сіротам быў айцом і апекуном.
  Добры Божа, дай і мне зразумець сваё зямное і хрысціянскае пакліканне. Адкрый сэрца маё на Тваю святую волю, бо толькі тады я змагу зрабіць больш добрага для сваёй душы, сям'і, Бацькаўшчыны, хрысціянскага народу і ўсяго чалавецтва.
  Аб’яві Тваю святую волю праз заступніцтва Слугі Твайго Эдварда і выслухай просьбу маю (назваць просьбу…) аб вяртанні святыні Святога Сымона і Святой Алены яго душпастырам і вернікам, якую ўзношу да Цябе з надзеяй, што ў хуткім часе ён будзе ўключаны ў лік Тваіх святых. Амэн.»

  
  
• 25 снежня 2023 г.
  

  Рэстаўрацыя Чырвонага Касцёла Святога Сымона і Святой Алены 

  Пасля ўзгарання гэтая святыня ўжо другі год закрыта для вернікаў, для правядзення Літургічных богаслужэнняў, апячатана і чакае рэстаўрацыі.

  Ужо некалькі разоў у СМІ і тэлебачанні прайшла інфармацыя пра запланаваны рамонт.

  Увесь прыход касцёла Святога Сымона і Святой Алены, які налічвае каля 10 000 тыс. прыхаджан, і мінчан, якія наведвалі духоўныя канцэрты арганнай музыкі, выставы, гатовы далучыцца і дапамагчы ў працах па аднаўленню пашкоджанняў, каб святыня зноў славіла Госпада і суцяшала людзей.

  Прыход клапаціўся пра ўнутраны і знешні выгляд Божага Храма і перакананы, што і далей будзе аберагаць яго, як вялікую, духоўную і гістарычную спадчыну нашага народа.

  Таму мы члены Касцёльнага Камітэта Святога Сымона і Святой Алены, якія прысягалі перад Богам і Біскупам апекавацца і берагчы даручаную нам Святыню, прапануем перагляд некалькіх фотаздымкаў інтэр’ераў святыні да ўзгарання і пасля яго. Робім гэта для таго, каб пераканаць гарадскія ўлады, што мы зможам у кароткі тэрмін аднавіць усе пашкоджанні, і вярнуць Святыні годны выгляд і на далей сумленна клапаціцца пра яе.

  Набліжаецца свята Божага Нараджэння і сустрэча Новага Года. Просім дзяржаўныя ўлады, ад якіх залежыць лёс Храма, візітнай карткі нашай сталіцы, адкрыць яго вернікам для малітвы і праслаўлення Усявышняга. Тысячы турыстаў, наведваючы нашу сталіцу, заходзілі ў наш храм і з асалодай слухалі калядныя спевы пад гукі арганнай музыкі.

  У нашым народзе, як і ў другіх краінах, існуе прыемная традыцыя: на Божае Нараджэнне і Новы Год, як малыя, так і дарослыя, заўсёды чакаюць на цуды, падарункі, радасную навіну.

  Просім дзяржаўныя ўлады: зрабіце падарунак нам, вернікам, усім гараджанам і гасцям сталіцы – радасць Калядна-Навагодняга цуду – вярніце нам Божы храм!

  Гэтая падзея будзе падвядзеннем вынікаў пры завяршэнні 2023 года – года, які праходзіць пад дэвізам “2023 год – Год міра і стварэння”: садзейнічанне міжканфесійнаму дыялогу, які забяспечвае мір і згоду ў беларускім грамадстве.

  Молімся за ўсіх Вас і ўвесь наш народ.

  Касцёльны камітэт