ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Мак 6, 18–31
Пакіну годны прыклад, каб яны ахвотна і годна прымалі смерць за законы
Чытанне Другой кнігі Макабэяў.
У тыя дні:
Элеязара, аднаго з галоўных кніжнікаў, чалавека ўжо старога ўзросту, але надзвычай прыгожага з выгляду, прымушалі, раскрыўшы яму рот, есці свініну. Ён жа, аддаючы перавагу хвалебнай смерці над апаганеным жыццём, добраахвотна ішоў да прылады катавання і выплёўваў, як і належыць рабіць тым, хто мае адвагу адмовіцца ад таго, чаго не дазвалялася каштаваць нават дзеля любові да жыцця. Тады людзі, якім даручылі блюзнерчае ахвяраванне, ведаючы гэтага чалавека з даўніх часоў, адвялі яго і сам-насам угаворвалі яго, каб ён зрабіў выгляд, што есць ахвярнае мяса, прынесенае ад караля, а на самой справе з’еў бы прынесенае і прыгатаванае імі мяса, якое дазвалялася есці. Зрабіўшы гэтак, ён змог бы ўратавацца ад смерці і з ім абышліся б прыхільна дзеля старога сяброўства з ім.
Аднак ён прыняў добрае высакароднае рашэнне, якое было годнае ягонага ўзросту, і старэчай павагі, і дасягнутай ім хвалебнай сівізны, і з дзяцінства пабожных паводзін, а больш за усё – святога і Богам дадзенага Закону. Адпаведна гэтаму ён адказваў, кажучы, каб неадкладна паслалі яго на смерць.
Бо не выпадае ў нашым узросце крывіць душою, каб многія маладыя людзі падумалі, што дзевяностагадовы Элеязар перайшоў у язычніцтва. Тады б мая крывадушнасць дзеля кароткага і няўхопнага моманту жыцця магла б увесці іх у зман, а я зганьбіў бы і спляміў сваю старасць. Бо калі цяпер я і пазбегну пакарання ад людзей, то рукі Усемагутнага я не пазбегну ні пры жыцці, ні пасля смерці. Таму, калі зараз мужна развітаюся з жыццём, то сам акажуся годным старасці, а маладым пакіну годны прыклад, каб яны ахвотна і годна прымалі смерць за пачэсныя і святыя законы.
Сказаўшы гэта, ён адразу пайшоў на катаванне. Тады і нядаўняя прыхільнасць тых, хто вёў яго, змянілася на нянавісць з прычыны вышэйсказаных словаў, бо яны палічылі гэта вар’яцтвам. Перад самай смерцю пад ударамі, ён са стогнам сказаў: Для Пана, які мае святое пазнанне, відавочна тое, што, хоць я мог уратавацца ад смерці, зношу на целе жорсткія пакуты бічавання, а душою ахвотна цярплю іх з-за боязі перад Ім.
Такім вось чынам ён загінуў, пакідаючы сваёю смерцю не толькі маладым, але і многім з народу прыклад высакароднасці і помнік цноты.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Мак 1, 10–15. 41–43. 54–57. 62–64
І вялікі гнеў упаў на Ізраэль
Чытанне Першай кнігі Макабэяў.
У тыя дні:
Выйшаў корань граху — Антыёх Эпіфан, сын караля Антыёха, які быў заложнікам у Рыме, і пачаў валадарыць у сто трыццаць сёмым годзе панавання грэкаў.
У тыя дні выйшлі з Ізраэля сыны беззаконныя і пераконвалі многіх, кажучы: Пойдзем і заключым запавет з народамі, якія вакол нас, бо ад таго часу, як мы аддаліліся ад іх, спаткала нас шмат злога. І спадабалася гэтая іхняя прапанова. Некаторыя з народу ахвотна пайшлі да караля, і ён даў ім уладу выконваць абрады язычнікаў. І пабудавалі яны ў Ерузалеме язычніцкую гімназію, і пагардзілі абразаннем, і адступіліся ад святога запавету, і далучыліся да язычнікаў, і прадаліся, каб чыніць зло.
І напісаў кароль усяму каралеўству свайму, каб усе сталі адным народам і каб кожны пакінуў свой Закон. І ўсе народы прынялі гэты каралеўскі загад. Многім з Ізраэля спадабалася яго рэлігія, і прыносілі яны ахвяры ідалам, і зневажалі суботу.
У пятнаццаты дзень месяца кіслеў, сто сорак пятага года, узнеслі на ахвярніку спусташальную агіду, а ў навакольных гарадах юдэйскіх пабудавалі алтары і перад дзвярыма дамоў і на вуліцах прыносілі ахвяру каджэння, і кнігі Закону, якія знаходзілі, рвалі і палілі, а ў каго знаходзілі кнігу запавету, і хто выконваў Закон, таго па загаду караля забівалі.
Але многія сярод Ізраэля заставаліся непахіснымі і цвёрда вырашылі не есці нечыстага. Яны былі гатовыя нават памерці, каб не апаганіцца ежаю і не парушыць святы запавет; і яны памерлі. І вялікі гнеў упаў на Ізраэль.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дан 12, 1–3
І ў той час збавіцца народ твой
Чытанне Першай кнігі прарока Даніэля.
Паўстане ў той час Міхал, князь вялікі, які стаіць для абароны сыноў народа твайго. І надыдзе цяжкі час, якога не было з таго моманту, калі пачалі існаваць народы, аж да гэтай пары. І ў той час збавіцца народ твой, кожны, каго знойдуць запісаным у кнізе. І многія з тых, хто спіць ў пыле зямным, абудзяцца: адны — да вечнага жыцця, другія — на вечную ганьбу. І тыя, хто мудры, будуць ззяць, як свяцілы небасхілу, а тыя, хто навучыць многіх справядлівасці — як зоркі на вечную вечнасць.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Мдр 18, 14-16; 19, 6-9
З Чырвонага мора быў шлях без перашкодаў, і яны, як ягняты, брыкаліся
Чытанне кнігі Мудрасці Саламона.
Калі спакойная ціша ахапіла ўсё,
і ноч у сваім бегу дайшла да сярэдзіны,
усемагутнае Слова Тваё з нябёсаў, з каралеўскіх пасадаў,
як няўмольны воін, упала сярод спустошанай зямлі,
як востры меч, які нясе праўдзівы Твой наказ.
І стаўшы, напоўніла ўсё смерцю,
дакраналася да неба і разыходзілася па зямлі.
Усё стварэнне зноў перамянілася ў сваёй прыродзе,
служачы Тваім наказам,
каб дзяцей Тваіх захаваць ад шкоды.
З’явілася воблака, якое зацямніла іхні лагер,
і там, дзе раней была вада, узнялася сухая зямля,
з Чырвонага мора быў шлях без перашкодаў,
з бурлівых хваляў — зялёная даліна.
Па ім прайшлі ўсім народам тыя,
каго ахоўвала Твая рука,
і ўбачылі яны дзівосныя цуды.
Яны пасвіліся, нібы коні,
і, як ягняты, брыкаліся,
праслаўляючы Цябе, Пане,
які ўратаваў іх.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Мдр 13, 1–9
Калі здолелі меркаваць наконт свету, чаму не змаглі найперш знайсці яго Гаспадара?
Чытанне кнігі Мудрасці Саламона.
Безразважныя ад прыроды ўсе людзі,
у якіх няма ведання Пана;
з бачных дабротаў
яны не могуць зразумець таго, каторы ёсць;
гледзячы на творы, яны не пазнаюць Творцы.
Але агонь, ці вецер, ці хуткае паветра,
ці кола зорак, ці гвалтоўную ваду,
ці нябесныя свяцілы яны палічылі багамі,
якія кіруюць светам.
Калі ў зачараванні хараством, яны палічылі багамі гэтыя рэчы,
няхай спазнаюць, наколькі лепшы іхні Пан,
бо Ён, Першастваральнік хараства, стварыў іх.
Калі людзі здзіўляліся іх моцы і ўздзеянню, няхай па іх зразумеюць,
наколькі той, хто іх зрабіў, больш магутны за іх.
Бо праз веліч і хараство стварэнняў
па аналогіі пазнаецца іх Творца.
Аднак меншая віна такіх,
бо яны, магчыма, заблукалі,
шукаючы Бога і жадаючы знайсці Яго.
Бо яны жывуць сярод Ягоных твораў, даследуюць
і пераконваюцца ў прыгажосці таго, што бачаць.
Але зноў жа і ім нельга дараваць.
Бо, калі здолелі столькі спазнаць, каб магчы меркаваць наконт свету,
чаму не змаглі найперш знайсці яго Гаспадара?
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 3 Ян 5–8
Мы павінны стаць супрацоўнікамі праўды
Чытанне Трэцяга паслання святога апостала Яна.
Умілаваны Гай, Ты паступаеш згодна з вераю ў тым, што робіш для братоў і чужаземцаў. Яны засведчылі перад Касцёлам пра тваю любоў. Калі адправіш іх па-Божаму, добра зробіш. Бо дзеля імя Хрыстовага яны пайшлі, нічога не беручы ад язычнікаў. Таму мы павінны прымаць такіх людзей, каб стаць супрацоўнікамі праўды.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Іс 61, 1–3а
Пан намасціў мяне абвяшчаць добрую навіну ўбогім (пар. Лк 4, 18)
Чытанне кнігі Ісаі.
Дух Пана Бога на мне,
бо Пан намасціў мяне
абвяшчаць добрую навіну ўбогім.
Паслаў мяне перавязваць раны змучаных сэрцаў,
прапаведаваць вызваленне палонным
і вязням — свабоду;
абвяшчаць год ласкі Пана,
і дзень помсты нашага Бога;
каб суцяшаць усіх засмучаных,
каб развесяліць тых, хто плача на Сіёне,
каб даць ім вянок замест попелу,
алей радасці замест суму,
вопратку хвалы замест духа маркоты.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Мдр 7, 22 — 8, 1
Гэта ззянне вечнага святла і беззаганнае люстра Божага дзеяння
Чытанне кнігі Мудрасці Саламона.
Ёсць у мудрасці дух разумны і святы,
адзіны, разнастайны, далікатны,
рухлівы, ясны, беззаганны,
зразумелы, няшкодны, дабралюбны, востры,
нястрыманы, дабрачынны, чалавекалюбны,
пэўны, бяспечны, бесклапотны,
усемагутны і ўсёбачны,
які пранікае ва ўсе духі разумныя, чыстыя і найдалікатнейшыя.
Мудрасць рухлівейшая за ўсякі рух;
праходзіць і пранікае ва ўсё дзеля чысціні сваёй.
Гэта дыханне Божай моцы, чыстае выпраменьванне славы Усемагутнага,
і таму нічога бруднага ў яе не патрапіць.
Гэта ззянне вечнага святла,
і беззаганнае люстра Божага дзеяння,
вобраз дабрыні Ягонай.
Яна адна, але ўсё можа,
заўсёды застаецца сабой, але ўсё аднаўляе,
і праз пакаленні сыходзіць у душы святых,
рыхтуе сяброў Божых і прарокаў.
Бог любіць толькі таго, хто жыве ў мудрасці.
Яна прыгажэйшая ад сонца і ўсялякага сузор’я.
У параўнанні са святлом яна зойме першае месца,
бо за святлом надыходзіць ноч, а зло не пераможа Мудрасці.
Яна магутна разыходзіцца ад краю да краю,
з дабрынёю распараджаецца ўсім.
Гэта слова Божае.
Падрабязней
Друкаваць
