Почему христианам так трудно молиться?
Одно время я был подавлен проблемой, годами существующей в церквях, и она сильно тревожила меня. Проблема заключалась в следующем: почему христианам так трудно молиться?
Праўда пра сябе. Інтэрв’ю з тэолагам, псіхатэрапеўтам пра споведзь
Інтэрв’ю з ксяндзом Дарыюшам Ларусем — тэолагам, псіхолагам, псіхатэрапеўтам.
Сэнс велікапосных сімвалаў і абрадаў
Мінулі калядныя святы, было шмат радасці, шуму, мітусні. Распачнецца наступны перыяд Літургічнага года — Вялікі Пост, напярэдадні якога варта ўсвядоміць стан сваёй душы, уласную мізэрнасць і грэшнасць. На старонках Святога Пісання захвочванне да посту паўстае не адзін раз. «Абмыйцеся, — заклікае прарок Ісая, — будзьце чыстымі, аддаліце ад вачэй Маіх дрэнныя ўчынкі вашыя. Перастаньце чыніць зло, навучыцеся рабіць дабро» (1, 16).
Традыцыі Вялікага посту ў гісторыі Касцёла
Святы Ірыней (памёр каля 202 г.) піша, што ў ягоны час звычай пасціць існаваў у Галіі: у гонар 40-дзённага посту Пана Езуса Хрыста быў наказаны 40-гадзінны пост (гэта значыць, што ён быў абавязковы ў Вялікую пятніцу і Вялікую суботу). У ІІІ ст. пост працягваецца ўжо цэлы тыдзень.
Нарэшце, на пачатку IV стагоддзя быў уведзены 40-дзённы пост у памяць посту Хрыста. Упершыню ўзгадвае пра гэта св. Атаназій Александрыйскі ў пастырскім пасланні з нагоды Вялікадня 334 года. Там ён тлумачыць, як найлепшым чынам падрыхтаваць вернікаў да Вялікадня.
З разважанняў Яна Паўла ІІ пра Вялікі пост
Ipse liberabit te... «Ён сам цябе вызваліць…» — гэтыя словы з 91-га псальма могуць кожнаму з нас прынесці духоўную падтрымку на час Вялікага посту, калі мы з асаблівай руплівасцю стараемся знайсці шляхі набліжэння да Бога і вызвалення ад усяго, што перашкаджае нам у гэтай блізкасці. Разважанні благаслаўлёнага Яна Паўла ІІ, якія прапануюцца на гэтай старонцы, дадуць нам новы штуршок, новае натхненне у крочанні па гэтых шматлікіх шляхах.
Набліжаецца Вялікі пост – час адрачэння і аднаўлення
1 сакавіка, у Папяльцовую сераду, католікі распачнуць перыяд 40-дзённага посту, які дазваляе больш шырока адкрыцца на прыняцце Божай ласкі. Згодна з навучаннем Каталіцкага Касцёла, гэта час пакаяння і навяртання, а таму цудоўная нагода, каб выбрацца ў “духоўную спартзалу”. Унутраныя нагрузкі павінны выражацца праз канкрэтныя выбары і ўчынкі, перамяненне жыцця і вяртанне да запавета з Богам, што быў разарваны па прычыне граху.
Міфы пра манаства
У свята Ахвяравання Пана, 2 лютага, у Каталіцкім Касцёле адзначаецца Сусветны дзень кансэкраванага жыцця. У гэты час мы звяртаем асаблівую ўвагу на сведкаў прысутнасці Бога ў свеце – на манаскіх сясцёр і братоў, а таксама асоб, якія абралі індывідуальнае кансэкраванае жыццё па-за кляштарам.
На жаль, сёння часта можна пачуць меркаванне, што Касцёл перажывае крызіс пакліканняў. Можам назіраць, што грамадскае ўспрыманне манаства з цягам часу нарадзіла пэўныя стэрэатыпы.
Магчыма, гэта з’яўляецца адной з прычын таго, чаму вернікам, якія адчулі прагненне прысвяціць сябе Богу, часам не стае адвагі зрабіць гэты крок.
Разбіраюцца ў здагадках і аспрэчваюць іх кансэкраваныя асобы, якія служаць у Гродзенскай дыяцэзіі.
Яшчэ артыкулы ...
- «Мядовы доктар»: Рэцэпт хрысціянскай дасканаласці ад св. Францішка Сальскага
- Як падрыхтавацца да генеральнай споведзі?
- Ці можна глядзець на Гостыю?
- Аб’яўленне Пана або наведванне Трох Каралёў
- Чаму каталікі святкуюць Божае Нараджэнне 25 снежня?
- Абрады вігілійнай вячэры
- Заступнік містыкаў: св. Ян ад Крыжа