Ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста прапануем духоўнае разважанне св. Тамаша Аквінскага на тэму збавеннага сакрамэнту Эўхарыстыі з сённяшняй літургічнай Гадзіны чытанняў.
Урачыстасць Пяцідзясятніцы нагадвае пра спасланне Духа Святога на апосталаў, сабраных у вячэрніку. Чытаючы Дзеі Апосталаў, мы заўважаем, што гэтая падзея ператварыла вучняў Езуса ў адважных апосталаў. Молячыся ў вячэрніку, яны памяталі навучанне і цуды Хрыста, сведкамі якіх былі ў мінулыя гады. Іх сэрцы былі поўныя любові і прывязанасці да Яго, а радасць сустрэчы з Уваскрослым і бачанне Яго ўнебаўшэсця ўмацоўвалі іх. Ім здавалася, што яны найлепшым чынам абароняць усё тое, што Езус ім пакінуў, зачыніўшыся і пазбягаючы пагрозаў. Таму яны прабывалі ў вячэрніку, зачыніўшыся і баючыся, не ведаючы, што рабіць.
Адной з фундаментальных ісцін хрысціянскай веры з’яўляецца ўцелаўленне Божага Сына. “А Слова сталася целам i пасялiлася мiж намi” (Ян 1, 14). Пан Езус вельмі канкрэтна, адчувальна ўвайшоў у гісторыю чалавецтва, каб збавіць яго. “Нельга сумнявацца, што Хрыстос меў сапраўднае цела з усімі яго ўласцівасцямі, сярод якіх найбольшай з’яўляецца любоў. Нельга сумнявацца, што меў таксама фізічнае сэрца, падобнае на наша, бо без гэтай найцудоўнейшай часткі цела людское жыццё не магло б існаваць, што датычыць і пачуццяў. [...] Божае слова прыняло чалавечую натуру – сапраўдную, дасканала чалавечую – і сфарміравала сабе цялеснае сэрца, якое падобна нашаму можа цярпець, быць прабытым, параненым” (Пій XII, Haurietis aquas).
У Святым Пісанні мы знойдзем няшмат згадак пра Сэрца Збаўцы. Аднак культ Божага Сэрца жывы. Сэрца — гэта галоўны сімвал любові. Калі св. апостал Ян сцвярджае, што «Бог ёсць любоў» (1 Ян 4, 8), то ўшанаванне Сэрца Бога — гэта кантэмпляцыя Яго любові, і праяўляецца яно ў наследаванні Хрыста: «…Навучыцеся ад Мяне, бо Я ціхі і пакорны сэрцам» (Мц 11, 29).
У месяцы маі ў касцёлах, капліцах і каля прыдарожных крыжоў гучаць спяваныя і рэцытаваныя заклікі Ларэтанскай літаніі да Панны Марыі. Разам з айцом Адамам Шустакам, дамініканінам, паразважаем над пяццю не зусім зразумелымі, на першы погляд, заклікамі, каб словы нашай малітвы напаўняліся сэнсам.
Май асаблівым чынам прысвечаны ўшанаванню Маці Божай, у сувязі з чым на працягу месяца адбываюцца Маёвыя набажэнствы, цэнтральнай часткай якіх з’яўляецца адна з найпрыгажэйшых Марыйных малітваў – Ларэтанская літанія.
“Да Цябе ўсё прамаўляе:
Галасы людзей, траў, ветру,
І мінучыя, і спрадвечныя.
Усё ля ног Тваіх каецца,
Лісце ў садзе, зерне ў глебе,
Да Цябе ўсё горнецца.
Ты зарыстая Гаспадыня мая!”
Ужо распачаўся месяц май, які паўсюдна лічыцца самым прыгожым. Касцёл прысвячае гэты перыяд асабліваму ўшанаванню Маці Божай. “На самой справе гэта Яна з’яўляецца найпрыгажэйшай кветкай, якая расцвіла з часоў стварэння, «ружай», якая з’явілася ў адпаведны час, калі Бог, пасылаючы свайго Сына, адарыў свет новай вясной. Яна таксама з’яўляецца пакорнай і далікатнай выканаўцай першых крокаў хрысціянскай супольнасці: Марыя – сэрца гэтай супольнасці, таму што сама Яе прысутнасць сярод вучняў з’яўляецца жывой памяццю пра Езуса і задаткам дару Яго Духа”, – казаў у 2010 г. папа Бенедыкт XVI у катэхезе, якая растлумачвала літургічны кантэкст прысвячэння Марыі гэтага месяца.
Відэа трансляцыя
