Гэтым артыкулам я б хацела распачаць разважанні аб сужэнскім жыцці. Тэма, зразумела, неабсяжная, і для кожнай канкрэтнай сям’і ў ёй знойдуцца больш ці менш актуальныя пытанні, аднак хацелася б у гэтым цыкле «І будуць двое адно» распавесці аб найбольш распаўсюджаных «падводных камянях» і «струменях» сямейнага жыцця.
Менавіта з такім пытаннем звярнулася да мяне ў лісце мая чытачка са сваімі сяброўкамі. Пытанне мне падалося вельмі актуальным і цікавым для маладых дзяўчат, таму з задавальненнем паспрабую на яго адказаць.
Распачну свой адказ з такога тэзісу: трэба шукаць не мужа ці хлопца
трэба шукаць Божай волі!
30 снежня ва ўрачыстасць Святой Сям’і ў мінскай парафіі Свв. Сымона і Алены (Чырвоны касцёл) прайшла аплаткавая сустрэча з сем’ямі і ўдзельнікамі сямейных рухаў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі. Таксама падчас Імшы прысутныя сем'і аднавілі сужэнскія абяцанні.
Гэтай размовай я хацела б пачаць гутарку аб крызісах сямейнага жыцця. Напэўна, вы, шаноўныя чытачы, ужо нешта чулі аб гэтай з’яве: напрыклад, што крызісаў на працягу шлюбу некалькі, што здараюцца яны прыкладна ў адны і тыя ж перыяды ў розных сем’ях, а таксама тое, што крызіс — гэта той час, калі сям’ю спасцігаюць нейкія клопаты, турботы, а таму, на жаль, павялічваецца рызыка сямейных спрэчак, скандалаў, непаразумення і нават разводаў.
Сумеснае пражыванне шырока настолькі ўвайшло ў сучаснае жыццё маладых людзей, што часта падаецца немагчымым заключыць шлюб без такога досведу. Стэрэатып аб тым, што сумеснае пражыванне хлопца і дзяўчыны з’яўляецца непазбежнай і неабходнай стадыяй жыцця, настолькі моцна ўкараніўся ў нашу свядомасць, што нават веруючыя бацькі часам глядзяць на такую сітуацыю «скрозь пальцы», а часам нават падтрымліваюць «дзяцей» матэрыяльна. Такая бацькоўская бездапаможнасць мае прынамсі два карані: першы – гэта рэальная адсутнасць магчымасці ўплываць на жыццё свайго дарослага сына (дачкі), які вырашыў жыць так, як яму хочацца; другі – надзея, якая заўсёды крыецца за гэтай бездапаможнасцю, што, пажыўшы разам, маладыя ўсё ж заключаць шлюб, а магчыма, нават будуць вянчацца, і будуць шчаслівымі.
12 лістапада ў мінскім касцёле свв. Сымона і Алены прагучалі лекцыі на тэму «Псіхалогія сямейных адносін». Псіхалогія мужчыны і жанчыны, узаемаадносіны ў сямейным жыцці — такімі былі тэмы дакладаў, з якімі выступіла с. Паўла Бобер MSF, выкладчыца, псіхатэрапеўт са шматгадовай практыкай.
12 студзеня традыцыйная аплаткавая сустрэча сем’яў, якія належаць да руху Equipes Notre-Dame, адбылася ў касцёле св. Сымона і св. Алены ў Мінску.
У мінулым артыкуле «Што мы павінны адзін аднаму?» мы распачалі гутарку пра тое, што два дарослыя, самастойныя чалавекі, якія ўзялі шлюб і пры гэтым, не забудзем, умеюць клапаціцца самі пра сябе, павінны адно аднаму, а чаго не павінны. У працяг гэтай гутаркі хацелася б прапанаваць вам наступны эксперымент. Складзіце з вашым сужэнцам паасобку два спісы: абавязкі жонкі і абавязкі мужа. Цікава было б потым абмеркаваць вынікі. Не пашкодзіла б таксама спытаць, што думаюць наконт такіх абавязкаў вашыя дзеці, асабліва падлеткі. Іх адказ быў бы добрай ілюстрацыяй да таго, што яны даведаліся пра сужэнскае жыццё, гледзячы на вашае сужэнства.
Чаму Касцёл падзелены тэрытарыяльна, у чым сэнс і сутнасць прыналежнасці да парафіі, якія правы і абавязкі верніка, ці мае права святар адмовіць у пахаванні па-каталіцку — на гэтыя і іншыя пытанні Сatholic.by адказаў кс. Дзмітрый Пухальскі, канцлер курыі Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
Найчасцей, калі мы чуем слова "літургічныя кнігі", перад нашымі вачыма з'яўляюцца Імшал і лекцыянарый. Аднак іх нашмат болей. Касцёл абавязвае, каб літургія цэлебравалася аднолькава і згодна з верай, якую вызнаем. Для гэтага яна павінна цэлебравацца згодна з выдадзенымі Касцёлам літургічнымі кнігамі.
УВОДЗІНЫ
І. ЗНАЧЭННЕ І ГОДНАСЦЬ САКРАМЭНТУ СУЖЭНСТВА
1. Сужэнскі саюз, праз які мужчына і жанчына ўтвараюць паміж сабою супольнасць на ўсё жыццё1, набывае сэнс і моц ад акту стварэння, але, будучы сакрамэнтам Новага Запавету, ён уздымаецца дзеля хрысціянаў да вышэйшай годнасці.
2. Сужэнства ўзнікае праз сужэнскі саюз, г. зн. праз неадменную згоду сужэнцаў, у якой яны свабодна аддаюць і прымаюць узаемна адно аднаго. Такая асаблівая супольнасць мужчыны і жанчыны і дабро дзяцей патрабуюць поўнай вернасці сужэнцаў і непарыўнага адзінства іх сувязі2.
3. Па сваёй натуры само сужэнства і сужэнскае каханне маюць на мэце нараджэнне і выхаванне патомства, дасягаючы ў гэтым як бы сваёй вяршыні3, бо дзеці сапраўды з’яўляюцца найкаштоўнейшым дарам сужэнства і найбольш прычыняюцца да дабра саміх бацькоў.
4. Цесная супольнасць жыцця і кахання, у якой сужэнцы «ўжо не двое, але адно цела»4, заснаваная Богам Стварыцелем, кіруецца ўласнымі законамі і атрымала такое благаслаўленне, якога не змагла знішчыць віна першароднага граху5. Таму гэтая святая сувязь залежыць не ад людской волі, а ад таго, хто заснаваў сужэнства і пажадаў адарыць яго асаблівымі дабротамі і заданнямі6.
5. Хрыстус Пан, аднаўляючы стварэнне і ствараючы ўсё наноў7, вярнуў сужэнству першасны воблік і святасць, каб тое, што злучыў Бог, чалавек не разлучаў8. Для выразнага выяўлення непарушнасці сужэнскай дамовы і аднаўлення яе на ўзор свайго запавету з Касцёлам, Ён узняў яе да годнасці сакрамэнту9.
6. Сваёй прысутнасцю Езус прынёс благаслаўленне і радасць на вяселле ў Кане, калі ператварыў ваду ў віно, прадвяшчаючы гэтым час новага і вечнага запавету: «Як калісьці Бог выйшаў насустрач свайму народу з запаветам любові і вернасці, так і цяпер Збаўца»10 з’яўляецца Абраннікам для Касцёла, сваёй абранніцы, здзяйсняючы з ёй запавет у сваёй Пасхальнай таямніцы.
7. Праз хрост, а менавіта сакрамэнт веры, мужчына і жанчына раз і назаўсёды далучаюцца да запавету Хрыста з Касцёлам, так што іх сужэнская супольнасць ахопліваецца любоўю Хрыста і надзяляецца моцай Яго ахвяры11. З гэтай новай годнасці вынікае, што сапраўднае сужэнства ахрышчаных заўсёды з’яўляецца сакрамэнтам12.
8. У гэтым сакрамэнце хрысціянскія сужэнцы выяўляюць таямніцу еднасці і плоднай любові Хрыста і Касцёла і ўдзельнічаюць у ёй13. Таму ў сужэнскім жыцці, у прыняцці і выхаванні патомства яны дапамагаюць адно аднаму ісці да святасці і маюць сваё месца і свой асаблівы дар у народзе Божым14.
9. Праз гэты сакрамэнт Дух Святы чыніць так, што як Хрыстус палюбіў Касцёл і аддаў сябе самога за яго15, гэтак і хрысціянскія сужэнцы, роўныя ў годнасці, узаемнай адданасцю і непадзельнай любоўю, якая бруіць з крыніцы Божай любові, павінны жывіць і аберагаць сваё сужэнства, яднаючы разам Божае і чалавечае, у радасці і нягодах павінны заставацца вернымі целам і душою16, адкідваючы ўсялякую здраду і развод17.
10. Сапраўднае шанаванне сужэнскага кахання і ўвесь сэнс сямейнага жыцця скіраваныя на тое, каб хрысціянскія сужэнцы, не забываючыся пра іншыя мэты сужэнства, былі рашуча настроеныя супрацоўнічаць з любоўю Стварыцеля і Збаўцы, які праз іх бесперапынна памнажае і ўзбагачае сваю сям’ю18. Таму, давяраючы Божаму Провіду і выхоўваючы ў сабе дух ахвярнасці19, яны славяць Стварыцеля і імкнуцца да дасканаласці ў Хрысце, калі з высакароднай чалавечай і хрысціянскай адказнасцю выконваюць абавязак нараджэння патомства20.
11. Бог, які паклікаў нарачоных да сужэнства, надалей кліча іх у сужэнстве21. Тыя, хто заключае сужэнства ў Хрысце, могуць з вераю ў слова Божае плённа здзяйсняць таямніцу еднасці Хрыста і Касцёла, сумленна жыць і адкрыта сведчыць пра яе перад усімі. Сужэнства ў святле веры, пажаданае, падрыхтаванае, здзейсненае і ўведзенае ў штодзённае жыццё, – гэта тое, «што Касцёл злучае, ахвяра ўмацоўвае, благаслаўленне запячатвае, анёлы абвяшчаюць, а Айцец зацвярджае… Якая ж цудоўная пара вернікаў адной надзеі, аднаго ладу жыцця і аднолькавага служэння! Абое – дзеці аднаго Айца, абое – слугі, і няма падзелу ні ў душы, ні ў целе. Сапраўды, гэта двое ў адным целе, дзе адно цела і адзін дух»22.
ІІ. АБАВЯЗКІ І ПАСЛУГІ
12. Падрыхтоўка і цэлебрацыя сужэнства, што датычыць у першую чаргу саміх будучых сужэнцаў і іх сям’і, з пастаральнага і літургічнага пункту гледжання належыць да біскупа, пробашча і ягоных вікарыяў, а ў пэўнай ступені да ўсёй касцёльнай супольнасці23.
13. Беручы пад увагу пастырскія нормы ці ўказанні, магчыма ўстаноўленыя Канферэнцыямі Біскупаў у справе падрыхтоўкі нарачоных да сужэнства і пастырскай апекі над ім, цэлебрацыяй і пастырствам сужэнстваў ва ўсёй дыяцэзіі павінен кіраваць біскуп, несучы дапамогу вернікам, дзякуючы якой сужэнскі стан захоўвае хрыс¬ціянскі дух і ідзе да дасканаласці24.
14. Пастыры павінны клапаціцца, каб такая дапамога аказвалася перш за ўсё ва ўласнай касцёльнай супольнасці:
15. Для належнай падрыхтоўкі сужэнства трэба мець дастаткова часу, пра што належыць загадзя паведаміць нарачоным.
16. Пастыры, кіруючыся любоўю Хрыста, няхай возьмуць нарачоных пад сваю апеку, каб перш за ўсё захаваць і ўмацаваць іх веру, бо сакрамэнт сужэнства прадугледжвае веру і патрабуе яе26.
17. Нагадаўшы нарачоным асноўныя элементы хрысціянскага вучэння, пра якія сказана вышэй (№№ 1-11), належыць павучыць іх пра сужэнства і сям’ю, пра сакрамэнт і яго абрады, малітвы і чытанні так, каб яны маглі свядома і плённа яго здзейсніць.
18. Католікі, якія яшчэ не прынялі сакрамэнту канфірмацыі, перад заключэннем сужэнства павінны дзеля дапаўнення хрысціянскага ўтаямнічання прыняць яго, калі толькі гэта не будзе вельмі складаным. Нарачоным варта параіць, каб у час падрыхтоўкі да сакрамэнту сужэнства яны прынялі сакрамэнт пакаяння, калі гэта патрэбна, і прыступілі да Найсвяцейшай Эўхарыстыі, асабліва на самой цэлебрацыі сужэнства27.
19. Перад заключэннем сужэнства трэба пераканацца, што нічога не перашкаджае яго сапраўднай і годнай цэлебрацыі28.
20. У час падрыхтоўкі, беручы пад увагу разуменне народам сужэнства і сям’і, пастыры павінны старацца растлумачыць у святле веры ўзаемнае і сапраўднае каханне паміж нарачонымі. Узрастанню жывой веры і плоднага кахання паміж імі, накіраванага на стварэнне хрысціянскай сям’і, могуць спрыяць таксама тыя элементы, якіх патрабуе права для сапраўднага і годнага заключэння сужэнства.
21. Калі ж, нягледзячы на ўсе намаганні, нарачоныя адкрыта і выразна сведчаць, што адкідаюць усё тое, да чаго імкнецца Касцёл, які цэлебруе сужэнства ахрышчаных, пастыр не можа дапусціць іх да цэлебрацыі. Нават успрымаючы гэта з жалем, ён павінен прызнаць сам факт і давесці да ведама зацікаўленых, што ў такіх абставінах перашкоду для цэлебрацыі, якой яны жадаюць, чыніць не Касцёл, а яны самі29.
22. У справе сужэнства нярэдка здараюцца асаблівыя выпадкі: напрыклад, сужэнства, у якім адзін з бакоў ахрышчаны, але не католік, катэхумэн, неахрышчаны або выразна не прымае каталіцкай веры. Пастыры павінны мець на ўвазе прадпісанні Касцёла для такіх выпадкаў і, калі неабходна, звяртацца да кампетэнтных духоўных уладаў.
23. Пажадана, каб той жа самы прэзбітэр рыхтаваў нарачоных, прамаўляў гамілію на цэлебрацыі сакрамэнту, прымаў згоду сужэнцаў, а таксама цэлебраваў Імшу.
24. З дазволу пробашча ці мясцовага ардынарыя, цэлебрацыяй сакрамэнту ўключна з благаслаўленнем сужэнцаў можа кіраваць таксама дыякан30.
25. Там, дзе няма святароў і дыяканаў, дыяцэзіяльны біскуп на падставе станоўчага рашэння Канферэнцыі Біскупаў і з дазволу Апостальскай Сталіцы можа даручыць свецкім асобам асіставаць пры заключэнні сужэнства. Выбіраецца адпаведны свецкі, які можа правесці падрыхтоўку нарачоных і належна здзейсніць літургію сужэнства31. Ён пытаецца пра згоду нарачоных і ад імя Касцёла яе прымае32.
26. Іншыя свецкія могуць розным спосабам удзельнічаць у духоўнай падрыхтоўцы нарачоных і ў самой цэлебрацыі абраду. Уся хрысціянская супольнасць павінна супрацоўнічаць дзеля сведчання веры і аб’яўлення свету любові Хрыста.
27. Сужэнства цэлебруецца ў парафіі нарачонага ці нарачонай або, з дазволу ўласнага ардынарыя ці ўласнага пробашча, у іншым месцы33.
ІІІ. ЦЭЛЕБРАЦЫЯ СУЖЭНСТВА
ПАДРЫХТОЎКА
28. Паколькі сужэнства ўстаноўлена для памнажэння і асвячэння Божага народу, яго цэлебрацыя мае эклезіяльнае значэнне, што робіць пажаданым удзел у ёй парафіяльнай супольнасці, прынамсі некаторых яе прадстаўнікоў. Беручы пад увагу мясцовыя звычаі і ў залежнасці ад абставінаў, можна адначасова цэлебраваць некалькі сужэнстваў; цэлебрацыя сакрамэнту можа адбыцца таксама на нядзельным сходзе вернікаў.
29. Саму цэлебрацыю сакрамэнту трэба старанна падрыхтаваць, наколькі гэта магчыма, разам з нарачонымі. Звычайна сужэнства цэлебруецца падчас Імшы. Але пробашч, беручы пад увагу пастырскія патрэбы, а таксама ступень удзелу нарачоных і прысутных у жыцці Касцёла, павінен вырашыць, як лепш правесці цэлебрацыю сужэнства, на Імшы ці па-за ёй34. Калі да таго схіляюць абставіны, разам з нарачонымі выбіраюцца чытанні са Святога Пісання, якія будуць тлумачыцца ў гаміліі, а таксама форма, у якой яны выказваюць узаемную згоду, формулы благаслаўлення пярсцёнкаў і благаслаўлення сужэнцаў, інтэнцыі агульнай малітвы і спевы. Апрача таго, неабходна ўжываць прадугледжаныя ў абрадзе тэксты на выбар, а таксама зважаць на мясцовыя звычаі, якія паводле абставінаў можна захаваць.
30. Спевы павінны адпавядаць абраду сужэнства і выяўляць веру Касцёла. Асабліва трэба звярнуць увагу на значэнне рэспансарыйнага псальма ў літургіі слова. Сказанае пра спевы датычыць таксама выбару музычных твораў.
31. Святочны характар цэлебрацыі сужэнства павінен таксама належным чынам выяўляцца ў аздабленні касцёла. Але мясцовым ардынарыям неабходна дбаць пра тое, каб апрача той пашаны, якая згодна з літургічнымі прадпісаннямі належыць свецкім уладам, не аддавалася ніякая перавага прыватным асобам ці грамадскаму становішчу35.
32. Калі сужэнства цэлебруецца ў дзень, які мае пакаяльны характар, асабліва ў перыяд Вялікага посту, пробашч павінен нагадаць нарачоным, каб яны мелі на ўвазе асаблівы характар гэтага дня. Увогуле нельга цэлебраваць сужэнства ў Вялікую пятніцу Мукі Пана і ў Вялікую суботу.
ВЫБАР ЦЭЛЕБРАЦЫІ АБРАДУ
33. Пры цэлебрацыі сужэнства падчас Імшы ўжываецца абрад, апісаны ў раздзеле І. Калі сужэнства цэлебруецца па-за Імшой, абрад адбываецца пасля літургіі слова, паводле раздзела ІІ.
34. Калі сужэнства цэлебруецца падчас Імшы, ужываецца фармуляр абрадавай Імшы Пры заключэнні сужэнства і літургічныя шаты белага або святочнага колеру. Калі ж прыпадаюць дні, пералічаныя ў №№ 1-4 табліцы літургічных дзён, цэлебруецца Імша з дня з уласнымі чытаннямі, з захаваннем у ёй благаслаўлення сужэнцаў і, пры неабходнасці, формулы заключнага благаслаўлення.
Аднак у перыяд Нараджэння Пана і ў Звычайны перыяд, калі сужэнства цэлебруецца на нядзельнай Імшы з удзелам парафіяльнай супольнасці, цэлебруецца Імша з нядзелі.
Літургія слова, дастасаваная да цэлебрацыі сужэнства, мае вялікае значэнне для катэхезы. У ёй трэба сказаць пра сакрамэнт і пра абавязкі сужэнцаў. Калі нельга цэлебраваць Імшу Пры заключэнні сужэнства, можна ўзяць адно з чытанняў, прадугледжаных для цэлебрацыі сужэнства (№№ 179-222).
35. У цэлебрацыі сужэнства павінны быць выразна падкрэслены галоўныя элементы, а менавіта: літургія слова, у якой паказваецца значэнне хрысціянскага сужэнства ў гісторыі збаўлення, яго мэты і абавязкі ў асвячэнні сужэнцаў і дзяцей; згода бакоў, пра якую пытаецца і якую прымае асістэнт; урачыстая малітва, у якой просяць Божага благаслаўлення для нарачоных; нарэшце, эўхарыстычная Камунія абоіх сужэнцаў і прысутных, якая асаблівым чынам умацоўвае іх любоў і вядзе іх да яднання з Панам і бліжнімі36.
36. Калі заключаецца сужэнства паміж асобай каталіцкага веравызнання і ахрышчаным некатолікам, неабходна здзейсніць абрад сужэнства па-за Імшой (№№ 79-117). Калі да таго схіляюць абставіны і са згоды мясцовага ардынарыя можна выкарыстоўваць абрад цэлебрацыі сужэнства падчас Імшы (№№ 45-78); што датычыць дапушчэння некаталіцкага боку да эўхарыстычнай Камуніі, належыць захоўваць нормы, прынятыя для розных сітуацый37. Калі сужэнства заключаецца паміж каталіцкім бокам і катэхумэнам або нехрысціянінам, трэба выкарыстоўваць абрад, які падаецца ніжэй (№№ 152-178), са зменамі, прадугледжанымі для розных сітуацый.
37. Хоць пастыры з’яўляюцца слугамі Евангелля Хрыста для ўсіх, аднак асаблівую ўвагу яны павінны звярнуць на тых католікаў і некатолікаў, якія ніколі або амаль ніколі не ўдзельнічалі ў цэлебрацыі сужэнства і ў Эўхарыстыі. Гэтая пастырская норма датычыць перадусім саміх нарачоных.
38. Калі сужэнства цэлебруецца падчас Імшы, апрача таго, што патрэбна для цэлебрацыі Імшы, у прэзбітэрыі неабходна падрыхтаваць кнігу Парадак цэлебрацыі сужэнства і пярсцёнкі для нарачоных. Таксама належыць, пры неабходнасці, падрыхтаваць начынне з асвячанай вадой, крапіла і келіх адпаведнай велічыні для Камуніі ў дзвюх постацях.
ІV. ДАСТАСАВАННІ, ЯКІЯ МОГУЦЬ ЗРАБІЦЬ КАНФЕРЭНЦЫІ БІСКУПАЎ
39. Канферэнцыі Біскупаў, на моцы Канстытуцыі пра святую Літургію38, могуць дастасоўваць гэты Рымскі Рытуал да звычаяў і патрэбаў асобных краін. Пасля зацвярджэння Апостальскай Сталіцай яго можна будзе выкарыстоўваць у гэтых краінах.
40. Канферэнцыям Біскупаў належыць:
41. Пры падрыхтоўцы дастасаванняў, неабходна мець на ўвазе наступнае:
42. Апроч таго, кожная Канферэнцыя Біскупаў згодна з нормаю Канстытуцыі пра святую Літургію (арт. 63б) можа падрыхтаваць уласны абрад сужэнства, дастасаваны да народных і мясцовых звычаяў, і атрымаць адпаведнае зацвярджэнне Апостальскай Сталіцы. Абавязкова трэба захаваць звычай, каб асістэнт пытаўся пра згоду бакоў і яе прымаў39, а таксама, каб удзяляў благаслаўленне сужэнцам40.
Таксама на пачатку ўласнага абраду трэба змясціць Уводзіны, якія ёсць у Рымскім Рытуале41, за выключэннем таго, што адносіцца да выкарыстання абраду.
43. Са звычаяў і спосабаў заключэння сужэнства ў тых народаў, якія толькі цяпер прымаюць Евангелле, належыць добразычліва разгледзець і, наколькі гэта магчыма, захаваць, а нават прыняць у саму літургію ўсё годнае і не звязанае непарыўна з забабонамі і аблудамі, але каб гэта адпавядала сапраўднаму і аўтэнтычнаму духу літургіі42.
44. Абрады сужэнства, калі згодна са звычаем пэўных народаў яны адбываюцца ў дамах і нават на працягу некалькіх дзён, неабходна дастасаваць да хрысціянскага духу і літургіі. У гэтым выпадку Канферэнцыя Біскупаў, з улікам пастырскіх патрэбаў народаў, можа вырашыць, каб абрад сакрамэнту мог цэлебравацца дома.
Паводле catholic.by
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
| Панядзелак | 18:00 | Марыя Чаславаўна |
| Аўторак | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Серада | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Пятніца | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Субота | 16:00 | Часлава Чаславаўна |
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
|
Чацвер |
20:00 |
кс. Дзмітрый Іваноў |
|
(!) Бацькі і хросныя бацькі забавязаныя прачытаць "Агульны катэхізіс". На хрышчэнне трэба прынесці:
(!) На хрышчэнне прыходзім за 15 хвілін перад вызначаным часам. |
||
|
Матэрыялы: |
||
|
Цыкл катэхезаў Папы Францішка на тэму хросту: |
||
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
| 1 Група – Аўторак | – | кс. Дзмітрый Іваноў |
| 2 Група – Пятніца | – | кс. Дзмітрый Іваноў |
| Заняткі адбываюцца па запісу | Колькасць заняткаў | Праводзіць |
| +375 29 615-55-92 | 7 | Анастасія |
Врач акушер-гинеколог Людмила Баракова рассказывает, как становиться на учет в женскую консультацию на семинаре по пониженной плодности в Могилеве в январе 2014 года.
Интервью врача акушер-гинеколога Людмилы Бараковой на тему защиты жизни, в котором она излагает свое жизненное кредо. Интервью было взято во время XVIII Азиатско-Тихоокеанского Конгресса в защиту жизни в сентябре 2011 г., на котором Людмила выступила с докладом "Современная контрацепция — безмолвный холокост".
Благодарим за предоставленный материал сибирское католическое телевидение "Кана".
Тем, кто хочет знать - пить гормоны или не пить, что посоветовать знакомым, которые сомневаются - фильм смотреть обязательно!
Фильм-разоблачение, который открывает глаза на гормональные контрацептивы, которые калечат женщин. Они способны даже убить - и женщину, и зачатого ребенка. Это безусловное зло с точки зрения Церкви, государства и просто здравого смысла. Автор фильма - Мария Стародубцева.
Автор фильма - Мария Стародубцева, ТВ Центр, эфир - 11 февраля 2013 г.
В 65-минутной лекции Владислав Волохович представляет своим слушателям, семинаристам Пинской духовной семинарии, краткий обзор наиболее популярных средств контрацепции, а также угроз, которые контрацепция как явление несет с собой для современного мира и, в первую очередь, для христианских супругов.
Прочитана в Пинске 7 апреля 2014 года
МРП – это стиль жизни супружеской пары, в основе которого - открытость на новую жизнь и уважение достоинства супруга. Кратко излагается суть симптотермального метода распознавания плодности с акцентом на то, что Католическая Церковь, выступая категорически против контрацепции, рекомендует супружеским парам именно МРП.
Преподаватель Борисовского медицинского колледжа врач акушер-гинеколог Светлана Фоминична Мозгунова профессионально, но в то же время доступным языком и очень наглядно рассказывает о последствиях разных видов абортов. Попутно дается масса полезной информации из области пролайфа, особенно в рамках ответов на вопросы из зала.
Семинар для защитников жизни, Могилев 4-5 февраля 2012 года.
Семейный психолог Елена Волохович рассказывает о комплексе психологических последствий аборта, известном как постабортный синдром: его симптомы, влияние на окружающих. Даются примеры из жизни.
Семинар для защитников жизни, Могилев 4-5 февраля 2012 года.
Дар жизни - это период от зачатья человека, до естественной его смерти. И никто не в праве, ни на одном из этапов жизненного пути, прерывать этот дар.
Режиссеры - Давид Чебан и Яна Чебан
Директор - о.Роланд Жакенуд
|
Шаноўнае спадарства!
|
|
Кошт кансультавання па дамоўленасці. |
Сакрамэнт (ад лац. sacramentum – таямніца) – паводле св. Аўгустына (IV ст.) – гэта бачны знак нябачнай Божай ласкі. Сучасная тэалогія ўдакладняе, што гэты знак з’яўляецца дзейсным, гэта значыць, здзяйсняе тое, што азначае. Ёсць сем сакрамэнтаў: хрост, канфірмацыя, пакаянне, Эўхарыстыя, намашчэнне хворых, пасвячэнне і сужэнства. Сакрамэнты былі ўстаноўленыя самім Хрыстом і ўдзяляюцца толькі ў Касцёле. Найсвяцейшым Сакрамэнтам называюць сакрамэнт Эўхарыстыі.
Адкрытая дабрачынная арганізацыя «Абарона жыцця ў яго вытокаў. Выратаванне немаўлят» запрашае 25 лютага ў Чырвоны Касцёл Святых Сымона і Алены, дзе адбудзецца семінар на тэму «Адносіны сям’і з сем’ямі бацькоў».
Кожны чалавек у сваім жыцці павінен прымаць шмат больш ці менш важных і адказных рашэнняў: паехаць на працу аўтобусам ці прайсці пешшу? Куды пайсці вучыцца? Як запланаваць адпачынак? Завесці хатнюю жывёлу ці не, і калі завесці, то якую? У якую школу аддаць дзіця? Выйсці замуж за Ваню ці Пецю?..
Гэта толькі нямногія з пытанняў, якія штодня задае нам жыццё, і мы кожны раз мусім рабіць выбар на карысць таго ці іншага рашэння. Такая сітуацыя, з аднаго боку, падаецца вельмі прывабнай: каму ж не хочацца, каб жыццё ішло згодна з прынятымі ім самім рашэннямі? Інакш кажучы, хто ж не хоча ўплываць на сваё жыццё праз пасрэдніцтва шэрагу сваіх рашэнняў?
Бацькам звычайна хочацца бачыць сваіх дзяцей у сужэнстве і з іх дзецьмі. А колькі бацькоў задумваюцца, якую ролю яны самі адыграюць у тым, каб іх дзеці былі сапраўды шчаслівыя ў сужэнстве?
29 снежня, у свята Святой Сям’і, у мінскім касцёле святога Сымона і святой Алены ўрачыстай цэлебрацыяй з удзелам арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча завяршыўся пастырскі год, які ў Касцёле на Беларусі праходзіў пад дэвізам «Сям’я – крыніца радасці і надзеі моладзі».
Что такое целомудрие? Синоним ли это слова «девственность»?
Гэтую нашу сустрэчу на старонках часопіса я прапаную пачаць з роздуму, і для гэтага вам спатрэбіцца асадка і лісток паперы. Справа ў тым, што ў мяне да вас ёсць вельмі важнае пытанне, якое мне падказала нядаўняя сустрэча з адною маладою параю, якая збіралася ўзяць шлюб. Гэта вельмі сімпатычныя маладыя людзі, якім крыху за дваццаць. Амаль увесь час нашай гутаркі яны трымаліся за рукі і выглядалі вельмі натхнёна. Аднак у той жа вечар абое перазванілі мне паасобку, тайком ад будучага сужэнца, і папрасілі аб індывідуальнай сустрэчы. Праз некалькі дзён выявілася, што яны прыходзілі па адно і тое ж: яна хацела даведацца (у мяне!), ці сапраўды ён яе любіць, ці проста закаханы; ён жа хацеў спытаць (зноў жа ў мяне!), ці сур’ёзныя пачуцці яна мае да яго.
