ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Вал 5, 14-17 Вярнуўся Нааман да чалавека Божага і вызнаў Пана
Чытанне Другой кнігі Валадарстваў.
У тыя дні:
Пайшоў Нааман сірыец і акунуўся ў Ярдане сем разоў паводле слова Елісея, чалавека Божага, і абнавілася цела ягонае, як цела малога дзіцяці, і ачысцілася. Тады вярнуўся да чалавека Божага ён і ўсе, хто суправаджаў яго. Прыйшоў і стаў перад ім, і сказаў: Сапраўды я ведаю, што няма Бога на ўсёй зямлі, а толькі ў Ізраэлі. Таму прымі дар ад слугі твайго.
І адказаў Елісей: Як жывы Пан, перад абліччам якога я стаю, не прыму. А той прымушаў яго ўзяць, але ён адмовіўся.
І сказаў Нааман: Калі не, то, прашу, няхай слузе твайму дадуць столькі зямлі, колькі панясуць два мулы, бо не будзе больш слуга твой прыносіць усеспаленні і ахвяры іншым багам, апроч Пана.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Нав 24, 1–2а, 15–17, 18b Будзем служыць Пану, бо Ён — Бог наш
Чытанне кнігі Езуса Навіна.
У тыя дні:
Езус Навін сабраў у Сіхеме ўсе плямёны Ізраэля і паклікаў таксама старэйшых Ізраэля, яго кіраўнікоў, і суддзяў, і наглядчыкаў. І сталі яны перад абліччам Пана.
І так прамовіў Езус Навін да ўсяго народа: Калі вам здаецца кепскім служыць Пану, то зрабіце сёння выбар, каму хочаце служыць: ці багам, якім служылі продкі вашыя, будучы на другім баку Ракі; ці багам амарэяў, на зямлі якіх жывяце. Я ж і мой дом будзем служыць Пану.
Народ адказаў такімі словамі: Няхай не здарыцца нам, каб мы пакінулі Пана і служылі іншым багам. Бо Пан — Бог наш. Ён сам вывеў нас і продкаў нашых з егіпецкай зямлі, з дому няволі. Ён учыніў перад нашымі вачыма вялізныя знакі, і аберагаў нас на працягу ўсёй дарогі, якою ішлі мы, і сярод усіх народаў, праз якія праходзілі мы. Таму і мы будзем служыць Пану, бо Ён — наш Бог.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Іс 35, 4–7а Вочы сляпых будуць бачыць, і вушы глухіх адкрыюцца
Чытанне кнігі прарока Ісаі.
Скажыце маладушным: Будзьце адважнымі! Не бойцеся! Вось Бог ваш, помста прыйдзе; адплата Божая. Ён сам прыходзіць і збавіць вас. Тады вочы сляпых будуць бачыць, і вушы глухіх адкрыюцца. Тады кульгавы, як алень, падскочыць, і язык нямых усклікне радасна. Бо пачне біць крыніца вады ў пустыні, і патокі ў стэпах; засохлая зямля ператворыцца ў возера; бязводнае месца ў крыніцы вады.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Мдр 9, 13-18b Хто можа спазнаць, чаго жадае Пан?
Чытанне кнігі Мудрасці Саламона.
Хто з людзей можа спазнаць Божы намер, або хто можа зразумець, чаго жадае Пан? Разважанні смяротных нясмелыя, і рызыкоўныя задумы нашы, бо тленнае цела прыгнятае душу, а земляны шацёр абцяжарвае поўны клопатаў розум.
Мы з цяжкасцю разгадваем тое, што на зямлі, і з намаганнямі знаходзім тое, што пад рукамі; а хто ж зможа даследаваць тое, што ў нябёсах? Хто б спазнаў Твой намер, калі б Ты не даў мудрасці і не спаслаў Святога Духа звыш?
І так выпрасталіся сцежкі зямных жыхароў і людзі навучыліся таму, што прыемна Табе.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дрг 4, 1–2. 6–8 Нічога не дадавайце да таго, што я наказваю вам... захоўвайце запаведзі Пана
Чытанне кнігі Другазаконня.
Майсей прамовіў да народа, кажучы:
Цяпер, Ізраэль, слухай пастановы і законы, якія я вучу вас выконваць, каб жылі вы, і ўвайшлі, і атрымалі ў спадчыну зямлю, якую дае вам Пан, Бог айцоў вашых. Нічога не дадавайце да таго, што я наказваю вам, і нічога не адымайце ад гэтага. Захоўвайце запаведзі Пана Бога вашага, якія я наказваю вам.
Захоўвайце і выконвайце іх, бо гэта — мудрасць вашая і розум ваш перад вачыма народаў, якія, калі пачуюць усе пастановы гэтыя, так скажуць: Толькі гэты народ мудры і разумны, ён вялікі народ. Ці ж ёсць іншы народ вялікі, каб ягоныя багі былі так блізка, як блізкі ёсць Пан, Бог наш, калі б мы ні паклікалі Яго? Ці ж ёсць іншы вялікі народ, які б меў такія справядлівыя пастановы і законы, як ўвесь Закон гэты, што я сёння даю вам?
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 14, 19–28 Расказалі Касцёлу, як шмат Бог учыніў з імі
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Прыйшлі ў Лістру юдэі з Антыёхіі і Іконіі і, падбухторыўшы народ, укаменавалі Паўла і выцягнулі яго за горад, думаючы, што ён памёр. Але, калі абступілі яго вучні, ён устаў і ўвайшоў у горад, і на другі дзень пайшоў з Барнабам у Дэрбэ.
У тым горадзе абвяшчалі Евангелле і прыдбалі шмат вучняў. Пасля вярнуліся ў Лістру, Іконію ды Антыёхію, умацоўваючы душы вучняў і заахвочваючы іх трываць у веры, бо нам трэба прайсці праз многія цярпенні, каб увайсці ў Божае Валадарства. Рукапаклаўшы ім у кожным Касцёле прэзбітэраў, у малітве і посце даручылі іх Пану, у якога паверылі.
Прайшоўшы праз Пісідыю, прыбылі ў Памфілію. І, абвясціўшы слова ў Пэргэ, сышлі ў Аталію. Адтуль адплылі ў Антыёхію, дзе былі даручаныя ласцы Божай на справу, якую выканалі.
Калі прыйшлі туды і сабралі Касцёл, расказалі, як шмат Бог учыніў з імі і як Ён адчыніў брамы веры язычнікам.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ліч 21, 4–9 Тады кожны ўкушаны, калі паглядзіць на яго, застанецца жыць
Чытанне кнігі Лічбаў.
У тыя дні:
Габрэі вырушылі ад гары Гор па шляху да Чырвонага мора, каб абысці зямлю Эдом. І людзі ў дарозе пачалі губляць цярплівасць. Яны казалі супраць Бога і супраць Майсея: Навошта вывелі нас з Егіпту, каб мы памерлі ў пустыні? Бо няма хлеба, няма вады, і надакучыла нам гэтая нікчэмная ежа.
Тады спаслаў Пан на людзей ядавітых змеяў, якія кусалі народ, і шмат людзей з Ізраэля памерла. Прыйшлі людзі да Майсея і сказалі: Зграшылі мы, бо казалі супраць Пана і супраць цябе. Памаліся да Пана, каб Ён аддаліў ад нас змеяў. І памаліўся Майсей за народ.
І сказаў Пан Майсею: Зрабі сабе змея і павесь яго на жэрдзі. Тады кожны ўкушаны, калі паглядзіць на яго, застанецца жыць. І зрабіў Майсей меднага змея, і ўзняў яго на жэрдзі. А калі ядавітая змяя кусала чалавека, ён глядзеў на меднага змея і заставаўся жывы.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 16, 22–34 Вер у Пана Езуса, і збавішся ты і дом твой
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Народ філіпійскі паўстаў супраць Паўла і Сілы, а дазорцы сарвалі з іх адзенне і загадалі біць розгамі. Зрабіўшы ім шмат удараў, кінулі ў вязніцу і загадалі вартаўніку пільна сцерагчы іх. Атрымаўшы такі загад, ён кінуў іх ва ўнутраную вязніцу і ўшчаміў ім ногі ў калоду.
Каля поўначы Павел і Сіла маліліся, спяваючы гімны Богу, а вязні слухалі іх. Раптам пачаўся вялікі землятрус, так што задрыжэлі падмуркі вязніцы. Адразу адчыніліся ўсе дзверы і апалі ўсе путы. Калі вартаўнік прачнуўся і ўбачыў адчыненыя дзверы вязніцы, выцягнуў меч і хацеў забіць сябе, думаючы, што ўсе вязні ўцяклі. Але Павел ускрыкнуў моцным голасам: Не рабі сабе нічога благога, бо ўсе мы тут!
Папрасіўшы святла, вартаўнік увайшоў і, трасучыся, упаў перад Паўлам і Сілам. Затым вывеў іх вонкі і сказаў:
Спадары, што мне трэба рабіць, каб збавіцца? Яны сказалі яму:
Вер у Пана Езуса, і збавішся ты і дом твой.
І абвясцілі слова Пана яму і ўсім, хто быў у яго доме. І ў тую гадзіну ночы ён прыняў іх, абмыў раны і адразу ж ахрысціўся сам і ўвесь дом ягоны. Потым завёў іх у свой дом, накрыў ім стол і з усім домам сваім цешыўся, што паверыў у Бога.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 20, 17–27 Скончыў бег свой і служэнне, якое прыняў ад Пана Езуса
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Павел, паслаўшы з Мілету ў Эфес, паклікаў старэйшых Касцёла. А калі яны прыйшлі да яго, сказаў ім:
Вы ведаеце, што з першага дня майго прыходу ў Азію, я ўвесь час быў з вамі. Служыў Пану з усёй пакораю ў слязах і сярод выпрабаванняў, якія сустрэлі мяне з-за подступаў юдэйскіх. І як я не прапускаў нічога карыснага, пра што б ні абвяшчаў і чаму б ні вучыў вас публічна і па дамах, даючы сведчанне юдэям і грэкам пра навяртанне да Бога і пра веру ў Пана нашага Езуса.
І вось цяпер, прымушаны Духам, я іду ў Ерузалем, не ведаючы, што мяне там сустрэне, апроч таго, што Дух Святы ў кожным горадзе сведчыць, кажучы, што чакаюць мяне кайданы і ўціск. Але маё жыцце для мяне не вартае нічога. Толькі б скончыў бег свой і служэнне, якое прыняў ад Пана Езуса, каб даць сведчанне пра Евангелле Божай ласкі.
І вось цяпер я ведаю, што больш не ўбачыце майго аблічча вы ўсе, сярод якіх я хадзіў, абвяшчаючы Божае Валадарства. Таму сведчу вам сёння: я чысты ад крыві ўсіх, бо не ўхіляўся я ад абвяшчэння вам усёй волі Божай.
Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Паведамляем вам, браты, пра ласку Божую, дадзеную Касцёлам македонскім.
Бо ў цяжкім выпрабаванні ўціскам іх вялікая радасць і глыбокае ўбоства выліліся ў шчодрае багацце іхняй велікадушнасці. Сведчу, што яны далі паводле сваіх сілаў і па-над сілы, добраахвотна. Яны вельмі настойліва прасілі ў нас ласкі саўдзельнічаць у служэнні дзеля святых.
І не так як мы спадзяваліся, але саміх сябе найперш даручылі Пану і, з волі Божай, нам. Дзеля гэтага прасілі Ціта, каб ён, як пачаў, так і завяршыў у вас і гэтую добрую справу.
Але паколькі вы перапоўненыя ўсім: вераю і словам, і пазнаннем, і ўсялякай стараннасцю, і любоўю вашаю да нас, то будзьце перапоўненыя гэтай ласкай. Не кажу гэта, як загад, але праз стараннасць іншых выпрабоўваю шчырасць вашай любові. Бо ведаеце вы ласку нашага Пана Езуса Хрыста, што Ён, хоць быў багаты, стаў бедным дзеля вас, каб вы ўзбагаціліся Ягоным убоствам.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Вал 21, 17–29 Ты прывёў Ізраэль да граху
Чытанне Першай кнігі Валадарстваў.
Пасля таго, як памёр Набот, скіраваў Пан слова да Іллі Тэсбіта: Устань, ідзі насустрач Ахабу, каралю ізраэльскаму, які ў Самарыі. Вось ён цяпер у вінаградніку Набота, куды прыйшоў, каб узяць яго ва ўладанне. І скажаш яму: Так кажа Пан: ты забіў, і яшчэ забіраеш спадчыну? Пасля скажаш: Так кажа Пан: на тым месцы, дзе сабакі лізалі кроў Набота, сабакі будуць лізаць і тваю кроў.
І сказаў Ахаб Іллю: Знайшоў ты мяне, вораг мой? Ён сказаў: Знайшоў, бо ты прадаўся, каб чыніць зло перад вачыма Пана. Таму кажа Пан: Вось Я спашлю на цябе няшчасце і выпалю за табою, і вынішчу ў доме Ахаба кожнага хлопца, і зняволенага, і вольнага ў Ізраэлі. І ўчыню з домам тваім, як з домам Ерабаама, сына Набата, і як з домам Бааза, сына Агія, за знявагу, якой ты разгнявіў Мяне і прывёў Ізраэль да граху. Таксама і пра Ізабэль сказаў Пан, кажучы: Сабакі з’ядуць Ізабэль на полі Ізрээля. Хто памрэ ў Ахаба ў горадзе, таго з’ядуць сабакі, а хто памрэ на полі, таго раздзяўбуць птушкі нябесныя.
Не было яшчэ такога, як Ахаб, які б прадаўся, каб чыніць зло перад вачыма Пана, да чаго падбухторвала яго Ізабэль, жонка ягоная. Ён паступаў вельмі агідна, ідучы за ідаламі, як рабілі амарыты, якіх Пан прагнаў ад сыноў Ізраэля.
Калі Ахаб пачуў усе гэтыя словы, разарваў шаты свае і надзеў на сваё цела мяшок, і пасціў, і спаў у мяшку, і хадзіў у смутку. І скіраваў Пан слова да Іллі Тэсбіта, кажучы: Ці бачыш, як скарыўся перада Мною Ахаб? За тое, што ён скарыўся перада Мною, я не спашлю зла ў дні ягоныя, але ў дні сына ягонага спашлю зло на дом ягоны.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ер 30, 1–2. 12–15. 18–22 З-за мноства беззаконняў тваіх Я ўчыніў табе гэта
Чытанне кнігі прарока Ераміі.
Слова, якое Пан скіраваў да Ераміі: Так кажа Пан, Бог Ізраэля: Запішы ў кнізе ўсе словы, што Я сказаў табе. Бо так кажа Пан:
Безнадзейнае падзенне тваё, невылечная рана твая. Няма каму рассудзіць тваю справу, для загойвання раны тваёй няма лекаў. Забылі пра цябе ўсе, хто цябе любіў, і больш цябе не шукаюць, бо Я ўдарыў цябе варожым ударам і жорсткім пакараннем, з-за мноства беззаконняў тваіх памножыліся твае грахі. Чаму крычыш ты пра сваё падзенне, пра свой боль несуцешны? З-за мноства беззаконняў тваіх Я ўчыніў табе гэта, бо грахі твае памножыліся.
Так кажа Пан:
Вось Я вярну з палону шатры Якуба і пашкадую ягонае жыллё. І на тваіх руінах будзе пабудаваны горад і заснавана крэпасць на адпаведным месцы. І ўзнясуцца з іх падзяка і голас тых, хто весяліцца. І Я памножу іх, і іхні лік не будзе памяншацца. Я праслаўлю іх, і не будуць іх прыніжаць. І стануць яго сыны як ад пачатку, і сход яго будзе трываць перада Мною. Я пакараю ўсіх прыгнятальнікаў яго. Правадыр ягоны будзе з яго самога, і валадар ягоны выйдзе з яго асяроддзя. І Я набліжу яго, і ён падыдзе да Мяне, бо хто яшчэ аддасць сваё сэрца, каб падысці да Мяне? — кажа Пан.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Сір 35, 1-12 Хто трымаецца запаведзяў, прыносіць ахвяру збаўлення
Чытанне кнігі Мудрасці Сіраха.
Хто захоўвае Закон, той памнажае прынашэнні; хто трымаецца запаведзяў, прыносіць ахвяру збаўлення. Хто аддае падзяку, той прыносіць ахвяру з найлепшай мукі; хто дае міласціну, прыносіць ахвяру хвалы. Адступленне ад зла падабаецца Пану, а ўхіленне ад несправядлівасці дае прабачэнне. Не з’яўляйся перад Панам з пустымі рукамі, бо ўсё гэта – паводле запаведзі. Прынашэнне справядлівага ўзбагачае ахвярнік і ўзыходзіць прыемным водарам да Найвышэйшага. Ахвяра справядлівага чалавека прыемная, і памяць пра яе не будзе забыта. Са шчодрасцю праслаўляй Пана і не шкадуй першых пладоў рук тваіх. Пры кожным дары захоўвай вясёлым твар свой і з радасцю ахвяруй дзесяціну. Дай Найвышэйшаму, як Ён дае табе, са шчодрасцю, якую дазваляюць твае сродкі. Бо Пан адплачвае і ў сем разоў больш Ён аддасць табе. Не прынось подкупаў Яму, бо Ён не прыме, і не спадзявайся на несправядлівую ахвяру, бо Пан – суддзя, які не зважае на славу асобы. Гэта слова Божае.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 П 1, 10–16 Прароцтвы падтрымліваюць нашую надзею
Чытанне Першага паслання святога апостала Пятра.
Умілаваныя:
Гэтага збаўлення шукалі і дапытваліся прарокі, якія прадказвалі прызначаную вам ласку. Яны даследавалі, на калі і на які час указваў Дух Хрыста, які быў у іх і прадказваў цярпенні Хрыста і славу пасля гэтага. Ім адкрыта было, што не ім самім, а вам служыла тое, што цяпер абвешчана вам тымі, хто прапаведаваў Евангелле ў пасланым з неба Духу Святым, у што хочуць зазірнуць нават анёлы.
Таму, падперазаўшы сцёгны розуму вашага, будзьце цвярозымі і ўскладзіце ўсю сваю надзею на ласку, якая будзе прынесена вам у аб’яўленні Езуса Хрыста. Як паслухмяныя дзеці, не дастасоўвайцеся да пажадлівасцяў, якія вы мелі раней, у час няведання вашага. Але на ўзор Святога, які вас паклікаў, станьце святымі ва ўсіх паводзінах вашых. Бо напісана: Будзьце святымі, таму што Я святы.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Быц 13, 2. 5–18 Няхай не будзе спрэчак паміж табою і мною, бо мы з табою браты
Чытанне кнігі Быцця.
Абрам быў вельмі багаты на статкі, срэбра і золата. І ў Лота, які ішоў з Абрамам, былі таксама авечкі, валы і шатры. Зямля не магла ўтрымліваць іх абодвух, бо яны мелі вялікую маёмасць і не маглі жыць супольна.
Таму ўзнікла спрэчка паміж пастухамі статкаў Абрама і пастухамі статкаў Лота. А жылі тады на той зямлі хананэйцы і фэрэзейцы. І сказаў Абрам Лоту: Няхай не будзе спрэчак паміж табою і мною, паміж пастухамі тваімі і пастухамі маімі, бо мы з табою браты. Ці не ўся зямля перад табою. Прашу, аддзяліся ад мяне. Калі пойдзеш улева, я пайду ўправа, а калі пойдзеш управа, я пайду ўлева.
Лот жа ўзняў вочы свае і ўбачыў усю ваколіцу Ярдана, якая, пакуль Пан не знішчыў Садом і Гамору, была аж да Саару арошаная, нібы сад Пана і нібы зямля егіпецкая. Лот выбраў сабе тады ўсю ваколіцу Ярдана. І Лот вырушыў на ўсход. Так яны аддзяліліся адзін ад аднаго. Абрам пасяліўся ў зямлі ханаанскай, Лот жа пасяліўся ў мястэчках той ваколіцы і расцягнуў свае шатры аж да Садома. Жыхары Садома былі нягоднымі і вельмі грэшнымі перад Панам.
Пасля адыходу Лота Пан сказаў Абраму: Узнімі вочы свае і з таго месца, дзе стаіш, паглядзі на поўнач і на поўдзень, на ўсход і на захад. Усю гэтую зямлю, якую ты бачыш, дам табе і твайму патомству назаўсёды. Тваё ж патомства ўчыню, як пыл зямлі. Калі хто зможа палічыць пыл зямлі, то і патомства тваё будзе палічана. Устань, прайдзіся па зямлі ўздоўж і ўпоперак яе, бо табе аддам яе.
Абрам перасунуў шатры і прышоў пад Хеўрон, дзе былі дубы Мамрэ. І, асеўшы там, збудаваў ахвярнік Пану.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Вал 19, 9b–11. 14–21. 31–35a. 36 Буду ахоўваць горад гэты, каб уратаваць яго дзеля сябе і Давіда
Чытанне Першай кнігі Валадарстваў.
У тыя дні:
Асірыйскі кароль Сэнахерыб паслаў да Эзэхіі паслоў, кажучы: Так скажаце Эзэхію, каралю юдэйскаму: няхай не ашуквае цябе Бог твой, на якога ты спадзяешся, думаючы: Ерузалем не будзе аддадзены у рукі караля асірыйскага. Бо ты сам чуў, што зрабілі каралі асірыйскія з усімі землямі, як спустошылі іх. Ці ж ты адзін ацалееш?
Калі Эзэхія ўзяў ліст з рукі паслоў і прачытаў яго, пайшоў у дом Пана і разгарнуў яго перад Яго абліччам. І маліўся Эзэхія перад Панам, кажучы: Пане, Божа Ізраэля, які сядзіш на херувімах! Ты адзіны Бог усіх валадарстваў зямлі, Ты стварыў нябёсы і зямлю. Схілі вуха сваё і пачуй. Адкрый, Пане, вочы свае і паглядзі, і пачуй словы Сэнахерыба, які паслаў абражаць Бога жывога. Сапраўды, Пане, каралі асірыйскія спустошылі народы і землі іхнія, і кінулі багоў іхніх у агонь, бо гэта не богі, а толькі творы рук чалавечых, з дрэва і каменя, таму і знішчылі іх. Цяпер, Пане Божа наш, уратуй нас ад рукі ягонай, каб ведалі ўсе валадарствы зямлі, што Ты, Пане, адзіны Бог.
І паслаў Ісая, сын Амосаў, да Эзэхіі, кажучы: Так кажа Пан, Бог Ізраэля: тое, аб чым молішся да Мяне супраць Сэнахерыба, караля асірыйскага, Я пачуў. Вось слова, якое сказаў Пан пра яго: пагардзіць табою, пасмяецца з цябе дзева, дачка Сіёна, услед табе паківае галавою дачка Ерузалема.
Бо з Ерузалема выйдзе рэшта, і ацалелае з гары сіёнскай. Руплівасць Пана Магуццяў зробіць гэта. Таму так кажа Пан пра караля асірыйскага: Не ўвойдзе ён у горад гэты, і не пашле туды стрэлы, і не падступіцца да яго са шчытом, і не насыпле вала яго. Той самай дарогай, якой прыйшоў, вернецца, і ў горад гэты не ўвойдзе, — кажа Пан. Я буду ахоўваць горад гэты і ўратую яго дзеля сябе і дзеля Давіда, слугі Майго.
І ў тую ноч пайшоў анёл Пана і забіў у лагеры асірыйцаў сто восемдзесят пяць тысяч. І, адступіўшы, пайшоў і вярнуўся Сэнахерыб, кароль асірыйскі, і застаўся ў Нініве.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Суд 6, 11-24а Гедэон, ты вызваліш Ізраэль; ведай, што Я пасылаю цябе
Чытанне кнігі Суддзяў.
У тыя дні:
Прыйшоў Анёл Пана і сеў пад дубам, які ў Офры, што належыць Ёасу з роду Абіязара. Ягоны сын Гедэон малаціў пшаніцу ў вінаградным давіле, хаваючыся ад мадыянітаў. І з’явіўся яму Анёл Пана, і сказаў: Пан з табою, мужны воін! Гедэон сказаў яму: Валадару мой, калі Пан з намі, то чаму нас напаткала ўсё гэта? Дзе ўсе тыя цуды Ягоныя, пра якія распавядалі айцы нашыя, кажучы, што Пан вывеў нас з Егіпта. Цяпер пакінуў нас Пан і аддаў у рукі мадыянітаў.
Тады Пан паглядзеў на яго і сказаў: Ідзі і з гэтай сілаю сваёю вызвалі Ізраэль ад рук мадыянітаў. Ведай, што Я пасылаю цябе. Гедэон адказаў Яму: Пане, як я ўратую Ізраэль? Мой род найбяднейшы ў пакаленні Манасэса, а я самы малодшы ў доме бацькі майго. І сказаў яму Пан: Я буду з табою, і ты пераможаш мадыянітаў, як аднаго чалавека. А той адказаў Яму: Калі я знайшоў ласку ў вачах Тваіх, дай мне знак, што гэта менавіта Ты гаворыш са мною. Не адыходзь адсюль, пакуль я не вярнуся да Цябе і не прынясу ахвяру сваю, і не пакладу перад Табою. Ён адказаў: Я застануся, пакуль ты не вернешся.
Гедэон пайшоў і прыгатаваў казляня і праснакі з эфы мукі. Мяса паклаў ў кошык, а поліўку наліў у гаршчок і прынёс Яму пад дуб і ахвяраваў. Тады сказаў яму Анёл Пана: Вазьмі мяса з праснакамі і пакладзі на гэтую скалу, а зверху вылі поліўку. Калі ён зрабіў гэта, Анёл Пана працягнуў канец жазла, што трымаў у руках, дакрануўся да мяса і праснакоў, і з’явіўся агонь са скалы, і паглынуў мяса і праснакі. Пасля Анёл Пана знік з ягоных вачэй. Пераканаўшыся, што гэта быў Анёл Пана, Гедэон сказаў: Гора мне, Пане Божа, бо я ўбачыў Анёла Панскага тварам у твар! І сказаў яму Пан: Спакой табе, не бойся, не памрэш!
Тады Гедэон пабудаваў там ахвярнік Пану і назваў яго «Пан спакою».
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Эзх 28, 1–10 Ты толькі чалавек, а розум свой паставіў нароўні з розумам Божым
Чытанне кнігі прарока Эзэхіэля.
Пан скіраваў да Мяне слова: Сыне чалавечы, скажы кіраўніку Тыра: так кажа Пан Бог: тваё сэрца стала ганарыстым і ты гаварыў: я — бог, я сяджу на боскім пасадзе ў сэрцы мораў. Ты толькі чалавек, а розум свой паставіў нароўні з розумам Божым. Вось, ты мудрэйшы за Даніэля, ніякая таямніца не схавана ад цябе. Сваёю мудрасцю і розумам ты здабыў сабе багацце, назбіраў золата і срэбра ў скарбніцы свае. Вялікай мудрасцю і гандлем ты памножыў багацце сваё, і заганарылася сэрца тваё ад багацця твайго.
Таму так кажа Пан Бог: за тое, што ты паставіў розум свой нароўні з розумам Божым, Я навяду на цябе чужынцаў, самых жорсткіх з народаў. Яны выцягнуць мячы свае супраць хараства мудрасці тваёй і апаганяць прыгажосць тваю. Скінуць цябе ў яму, і ты загінеш смерцю палеглых у сэрцы мораў. Ці будзеш яшчэ казаць: я — бог, — перад забойцамі сваімі, бо ў руках тваіх забойцаў ты будзеш чалавекам, а не богам? Смерцю неабрэзаных памрэш ты, ад рук чужынцаў, бо Я сказаў гэта, — кажа Пан Бог.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Рым 1, 16-25 Калі людзі пазналі Бога, не як Бога праслаўлялі Яго
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Рымлянаў.
Браты:
Я не саромеюся Евангелля, бо гэта моц Божая, дадзеная для збаўлення кожнаму, хто верыць, спярша юдэю, а потым і грэку. Бо ў Ім адкрываецца справядлівасць Божая з веры для веры, як напісана: Праведны жыць будзе вераю.
Бо аб’яўляецца гнеў Божы з неба супраць ўсялякай бязбожнасці і няпраўды людзей, якія стрымліваюць праўду несправядлівасцю. Бо тое, што можна ведаць пра Бога, відавочнае сярод іх, таму што Бог адкрыў ім. Ад стварэння свету Яго нябачныя рысы, адвечная моц і Боскасць, бачныя праз спасціжэнне Ягоных чынаў, таму няма ім апраўдання. Бо яны, пазнаўшы Бога, не як Бога праслаўлялі Яго і дзякавалі Яму, але сталі нікчэмнымі ў разважаннях сваіх, і зацямнілася іх неразумнае сэрца. Называючы сябе мудрымі, яны сталі неразумнымі і славу нятленнага Бога замянілі на вобраз тленнага чалавека і птушак, і чатырохногіх, і паўзуноў.
Таму і аддаў іх Бог праз пажадлівасць іхніх сэрцаў нячыстасці, каб яны самі зняславілі свае целы. Яны замянілі праўду Божую на фальш, і пакланяліся, і служылі стварэнню, а не Стварыцелю, які благаслаўлёны навекі. Амэн.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Гал 5, 1–6 Не мае моцы абразанне, але вера, якая дзейнічае праз любоў
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Галатаў.
Браты:
Дзеля свабоды Хрыстус вызваліў вас, таму трывайце і не паддавайцеся ярму рабства. Вось я, Павел, кажу вам: калі вы абразаецеся, не будзе вам ніякай карысці ад Хрыста. Яшчэ сведчу кожнаму чалавеку, які абразаецца, што ён павінен выконваць увесь Закон. Вы, што апраўдваеце сябе Законам, адарваліся ад Хрыста і пазбавіліся ласкі. Мы ж у духу і праз веру чакаем надзеі справядлівасці. Таму што ў Хрысце Езусе не мае моцы ні абразанне, ні адсутнасць абразання, але вера, якая дзейнічае праз любоў.