Моладзь касцёла святога Сымона і святой Алены (Чырвоны касцёл) запрашае вернікаў далучыцца да дабрачыннай акцыі “Светлае Свята Вялікадня”, якая будзе дзейнічаць на працягу ўсяго Вялікага посту. Падчас яе кожны з удзельнікаў можа стварыць арыгінальную паштоўку, цудоўную вербачку альбо іншы велікодны падарунак.
МІНІСТРАНТ – асоба, якая скончыла курс падрыхтоўкі і была прынятая да літургічнай службы алтара. Фармацыю міністрантаў можна падзяліць на некалькі этапаў, на якіх міністранты паглыбляюць сваі веды і набываюць новыя навыкі.
У гэтым артыкуле мова пойдзе пра касцёл з малой літары "к". Гэта не азначае, што касцёл як сакральны будынак не мае значэння. Наадварот, ён з'яўляецца месцам здзяйснення святых таямніц і ўсялякага культу. Без іх нам было б цяжка ўзрастаць у веры і абуджаць пабожнасць.
"Святыні і рэчы, якія прызначаны для Божага культу, павінны быць сапраўды годнымі і гожымі і з’яўляцца знакамі і сімваламі вышэйшай сутнасці" [Агульныя ўводзіны для Рымскага Імшала, 288].
У касцёлах і каля іх трэба захоўваць сур’ёзнасць, пашану да месца і вернікаў. Характэрнай з'яўляецца біблійная сцэна выгнання гандляроў са Святыні Бога (пар. Мк 11, 15-18).
Рэлігійная арганізацыя “Дабрачынная місія добрага самараніна пад апекай святой Уршулі Ледухоўскай” запрашае.
І ў нашыя дні ўсё яшчэ можна пачуць думку, што рэлігія супярэчыць навуцы. Некаторыя “знаўцы” сцвярджаюць, што сапраўдны навуковец не можа быць вернікам і наадварот. Ці сапраўды гэта так? Паспрабуем адказаць у гэтым матэрыяле на прыкладзе некаторых выбітных гістарычных асобаў.
«Скажыце, калі ласка, як правільна вернікам перажываць момант кансэкрацыі падчас святой Імшы: ці абавязкова глядзець на Гостыю і келіх, якія ўздымае святар? Многія ў гэты час чамусьці апускаюць галовы».
Здаецца, няма чалавека, які не чуў бы пра анёлаў, асабліва пра Анёлаў Ахоўнікаў. У віры самых разнастайных і неверагодных уяўленняў пра гэтыя істоты можна лёгка згубіцца: што праўда, а што выдумка? Хто яны на самай справе? І якое дачыненне да нас, людзей, яны маюць?
Думка пра святкаванне нараджэння Езуса Хрыста несумненна з’явілася пад уплывам грэка-рымскай культуры. На гэтым культурным абшары існаваў звычай святкавання нараджэння ўладароў і славутых людзей. Не павінна была быць фактычная дата іх нараджэння, часта яна была сімвалічнай.
У касцёлах штодня на працягу месяца лістапада зачытваюцца запіскі з імёнамі памерлых. Вернікі з даверам узносяць Богу малітвы за тых, хто ўжо адышоў у вечнасць і мае патрэбу ў духоўнай падтрымцы. Гэтыя душы чакаюць дапамогі ў чыстцы.
Усё пачалося з таго, што я ўбачыла ў сваёй знаёмай чырвоную нітку на левым запясці рукі. Стала распытваць, для чаго такі незвычайны аксесуар. Аднак адказу так і не атрымала.
Тут я пачала прапаноўваць свае варыянты, маўляў, для таго, каб не выраклі, або прываражыць хлопца, на што дзяўчына адказвала строгім адмаўленнем. Мяне гэтая тэма зацікавіла і прымусіла шукаць адказ на сваё ж пытанне.
Шкаплер – гэта адзін з сакрамэнталіяў Касцёла. Праз яго Марыя дала нам асаблівую дапамогу, вельмі патрэбную на штодзённым шляху да вечнага жыцця. Ён з'яўляецца знакам апекі і заступніцтва нашай Каралевы.
Прапануем распачынаць новы тыдзень працы і вучобы з ірландскім езуітам айцом Брэнданам МакМанусам SI, які на ўласным досведзе паказвае, наколькі актуальнай з’яўляецца спадчына святога Ігнацыя Лаёлы, які жыў у XVI стагоддзі.
Яго афарызмы — гэта ігнацыянскія правілы на практыцы. Яны карысныя і 15-гадовым, і тым, хто быў такім шмат гадоў таму.
Сакральная прастора і літургічная мова – тое, да чаго дакранаецца кожны вернік, прыходзячы на святую Імшу, аднак ці разумее? На пытанні адносна святой Імшы ў інтэрв’ю для Catholic.by адказаў кс. Багуслаў Мігут, дырэктар Інстытута літургікі і гамілетыкі пры Каталіцкім люблінскім універсітэце Яна Паўла ІІ у Польшчы.
Кожны католік, рыхтуючыся прыняць святую Камунію, не павінен забываць пра тое, што акрамя малітоўнай падрыхтоўкі да прыняцця Цела і Крыві Пана, існуе яшчэ адна вельмі важная практыка — пост.
З прыходам лета дзверы касцёлаў падчас літургіі адчыняюцца, людзі апранаюцца лягчэй. Але наколькі адкрытае адзенне дазволена насіць? Дзе мяжа прыстойнасці?
Занядбанне адпачынку ў святочны дзень – гэта непаслухмянасць Богу і Касцёлу, адным словам – грэх. З другога боку, трэба пазбягаць крайнасцяў.
У Мінску вернікі распавялі пра розныя накірункі ўласнага служэння бяздомным
Клуб “Крыніца валанцёраў” 10 траўня ў чарговы раз сабраў валанцёраў розных канфесій. На гэты раз праваслаўныя, рыма- і грэка-каталікі, баптысты і пяцідзясятнікі дзяліліся сваім досведам у сферы служэння бяздомным. Якія крокі дапамогі можа зрабіць звычайны чалавек, калі той хоча нейкім чынам спрычыніцца да гэтай сферы служэння? Валанцёры разам з лідарамі розных накірункаў служэння бяздомным прайшлі гэтым вузкм і нялёгкім шляхам.
