26 лістапада ва ўрачыстасць Хрыста, Валадара Сусвету, у мінскай парафіі Свв. Сымона і Алены (Чырвоны касцёл) Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч удзяліў вернікам сакрамэнт канфірмацыі.
Вячэрняя святая Імша з удзелам біскупа Антонія Дзям'янкіперад копіямі цудадзейных абразоў Маці Божай з беларускіх санктуарыяў.
У мінулую суботу адна са старэйшых парафій нашай краіны - св. Казіміра ва Уселюбе сустрэла копіі цудадзейных абразоў з беларускіх санктуарыяў.
25 лістапада, ва ўрачыстасць Хрыста, Валадара Сусвету, у нашай парафіі Свв. Сымона і Алены (Чырвоны касцёл) дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Казімір Велікаселец удзяліў вернікам сакрамэнт канфірмацыі (бежмавання).
Адбылася гэта духоўная падзея 15 красавіка, напярэдадні свята Міласэрнасці Божай.
Чаму Касцёл падзелены тэрытарыяльна, у чым сэнс і сутнасць прыналежнасці да парафіі, якія правы і абавязкі верніка, ці мае права святар адмовіць у пахаванні па-каталіцку — на гэтыя і іншыя пытанні Сatholic.by адказаў кс. Дзмітрый Пухальскі, канцлер курыі Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
Найчасцей, калі мы чуем слова "літургічныя кнігі", перад нашымі вачыма з'яўляюцца Імшал і лекцыянарый. Аднак іх нашмат болей. Касцёл абавязвае, каб літургія цэлебравалася аднолькава і згодна з верай, якую вызнаем. Для гэтага яна павінна цэлебравацца згодна з выдадзенымі Касцёлам літургічнымі кнігамі.
УВОДЗІНЫ
І. ЗНАЧЭННЕ КАНФІРМАЦЫІ
1. Ахрышчаныя працягваюць шлях хрысціянскага ўтаямнічання ў сакрамэнце канфірмацыі, у якім яны атрымліваюць Духа Святога, спасланага на Апосталаў у дзень Пяцідзесятніцы.
2. Праз дар Духа Святога вернікі больш дасканала прыпадабняюцца да Хрыста і ўмацоўваюцца, каб даваць сведчанне пра Яго і будаваць Яго цела ў веры і любові. Іх душы атрымліваюць незнішчальную пячаць, знак Пана, таму сакрамэнт канфірмацыі не можа быць паўтораны.
ІІ. АБАВЯЗКІ І ПАСЛУГІ ПРЫ ЦЭЛЕБРАЦЫІ КАНФІРМАЦЫІ
3. Падрыхтоўка ахрышчаных да сакрамэнту канфірмацыі перш за ўсё датычыць Божага народу. Пастыры павінны клапаціцца, каб усе ахрышчаныя атрымалі поўнае хрысціянскае ўтаямнічанне і былі добра падрыхтаваныя да канфірмацыі.
Дарослым катэхумэнам, якія пасля хросту адразу будуць прымаць канфірмацыю, дапамагае хрысціянская супольнасць і асаб¬ліва тая інстытуцыя, якая прызначаецца ім на час катэхумэнату; садзейнічаюць гэтаму таксама катэхеты, хросныя і члены мясцовага Касцёла праз катэхезу і супольныя абрады. Парадак праходжання катэхумэнату належыць адпаведным чынам дастасаваць да падрыхтоўкі тых, хто быў ахрышчаны ў дзяцінстве і толькі ў сталым узросце прыступае да канфірмацыі.
Хрысціянскія бацькі павінны клапаціцца пра ўтаямнічанне дзяцей у сакрамэнтальнае жыццё, выхоўваючы і паступова ўмацоў¬ваючы ў іх дух веры, а таксама рыхтуючы іх да плённага прыняцця сакрамэнтаў канфірмацыі і Эўхарыстыі, у чым ім дапамагаюць інстытуцыі, якія займаюцца катэхетычнай падрыхтоўкай. Гэты абавязак бацькоў выяўляецца таксама ў іх чынным удзеле ў цэлебрацыі сакрамэнтаў.
4. Неабходна паклапаціцца, каб абрады мелі святочны і ўрачысты характар з увагі на іх значэнне для мясцовага Касцёла. Гэтага можна дасягнуць перш за ўсё тады, калі на агульную цэлебрацыю збіраюцца ўсе кандыдаты. На гэтую цэлебрацыю належыць запрасіць увесь народ Божы, прадстаўлены сем’ямі і сябрамі тых, хто атрымае канфірмацыю, а таксама членамі мясцовай супольнасці. Народ Божы павінен паказаць сваю веру ў пладах, якія ўзрасціў у ім Дух Святы.
5. Кожнага з тых, хто прымае канфірмацыю, звычайна суправаджае сведка, які рыхтуе яго да прыняцця сакрамэнту і прадстаўляе распарадчыку канфірмацыі для намашчэння хрызмам, а потым дапамагае ў верным выкананні абяцанняў, дадзеных падчас хросту, згодна з натхненнямі Духа Святога, якога яны атрымалі.
З увагі на сучасныя пастырскія ўмовы, належыць, каб хросны, калі ён можа прысутнічаць, быў таксама сведкам канфірмацыі. Тым самым больш выразна выяўляецца сувязь паміж хростам і канфірмацыяй, а роля і абавязак хроснага могуць быць выкананыя больш дзейсна.
Але не выключаецца магчымасць выбару асобнага сведкі канфірмацыі. Сваіх дзяцей могуць таксама прадстаўляць самі бацькі. Мясцовы ардынарый, улічваючы акалічнасці часу і месца, павінен вызначыць, які парадак дзеяння належыць захаваць у яго дыяцэзіі.
6. Пастыры павінны клапаціцца, каб сведка, выбраны прымаючым канфірмацыю ці ягонай сям’ёю, быў духоўна падрыхтаваны да абавязку, які бярэ на сябе, а таксама адпавядаў наступным патрабаванням:
7. Звычайным распарадчыкам канфірмацыі з’яўляецца біскуп. Пераважна ён сам удзяляе сакрамэнт, каб праз гэта больш выразна выяўлялася яго сувязь з першым спасланнем Духа Святога ў дзень Пяцідзесятніцы, калі Апосталы былі напоўненыя Духам Святым і праз ускладанне рук самі перадавалі Яго верным. Такім чынам прыняцце Духа Святога праз паслугу біскупа падкрэслівае больш цесную сувязь канфірмаваных з Касцёлам, а таксама атрыманае даручэнне сведчыць пра Хрыста сярод людзей.
Апрача біскупа, згодна з кананічным правам, удзяляць канфірмацыю могуць:
8. Пры сапраўднай неабходнасці і з важнай прычыны, што здараецца часам з-за вялікай колькасці прымаючых канфірмацыю, распарадчык канфірмацыі, пра якога гаварылася ў № 7, а таксама надзвычайны распарадчык, устаноўлены з асаблівага дазволу Апостальскай Сталіцы або на падставе права, можа запрасіць прэзбітэраў для ўдзялення сакрамэнту.
Неабходна, каб гэтыя прэзбітэры:
ІІІ. ЦЭЛЕБРАЦЫЯ САКРАМЭНТУ
9. Сакрамэнт канфірмацыі ўдзяляецца праз намашчэнне хрызмам чала, якое здзяйсняецца ўскладаннем рукі і словамі Прымі знак Дару Духа Святога.
Ускладанне рук на прымаючых канфірмацыю, якое адбываецца з малітваю Усемагутны Божа, хоць і не ўплывае на сапраўднасць удзялення сакрамэнту, аднак мае вялікае значэнне для цэласці абраду і больш поўнага разумення сакрамэнту.
Прэзбітэры, якія часам суправаджаюць галоўнага распарадчыка сакрамэнту, разам з ім робяць ускладанне рук на ўсіх кандыдатаў, нічога пры гэтым не кажучы.
Увесь абрад мае падвойнае значэнне. Ускладанне рук на прымаючых канфірмацыю, здзейсненае біскупам і канцэлебруючымі прэзбітэрамі, выражае біблійны жэст, якім заклікаецца дар Духа Святога. Гэта здзяйсняецца такім чынам, які найбольш прыдатны для разумення хрысціянскім народам. Намашчэнне хрызмам і словы, якія яго суправаджаюць, азначаюць плён дару Духа Святога. Праз намашчэнне духмяным алеем рукою біскупа ахрышчаны прымае незнішчальны знак, пячаць Пана, разам з дарам Духа Святога, які больш дасканала прыпадабняе яго да Хрыста і дае яму ласку пашыраць сярод людзей «прыемны водар».
10. Біскуп асвячае святое хрызма на Імшы, якая дзеля гэтага звычайна цэлебруецца ў Вялікі чацвер.
11. Дарослыя катэхумэны, а таксама дзеці, якія прымаюць хрост у катэхетычным узросце, звычайна адразу пасля хросту дапускаюцца да канфірмацыі і Эўхарыстыі. Калі гэта немагчыма, яны атрымліваюць канфірмацыю на іншай супольнай цэлебрацыі (пар. № 4). На супольнай цэлебрацыі могуць прыняць канфірмацыю і Эўхарыстыю таксама дарослыя, ахрышчаныя ў дзяцінстве, пасля належнай папярэдняй падрыхтоўкі.
Удзяленне канфірмацыі дзецям у Лацінскім Касцёле звычайна адкладаецца прыкладна да сёмага году жыцця. Але з пастырскіх меркаванняў, асабліва для лепшага ўкаранення ў жыцці вернікаў поўнай паслухмянасці Хрысту Пану і вернага сведчання пра Яго, Канферэнцыі Біскупаў могуць вызначыць узрост, які здаецца ім больш адпаведным, каб гэты сакрамэнт удзяляўся ў больш сталым узросце пасля адпаведнай падрыхтоўкі.
У гэтым выпадку, аднак, неабходна быць асцярожным, каб пры небяспецы смерці ці іншых вялікіх цяжкасцях, дзеці атрымалі канфірмацыю нават да валодання розумам і не былі пазбаўленыя сакрамэнтальнай ласкі.
12. Для прыняцця канфірмацыі неабходна, каб прымаючы яе быў ахрышчаны. Апрача таго, калі вернік валодае розумам, неабходна, каб ён знаходзіўся ў стане ласкі, быў адпаведна падрыхтаваны і мог аднавіць абяцанні хросту.
Канферэнцыі Біскупаў павінны больш дакладна акрэсліць межы пастырскай дапамогі, каб кандыдаты, асабліва дзеці, належным чынам былі падрыхтаваныя да канфірмацыі.
Адносна дарослых, трэба адпаведна дастасаваць прынцыпы, прынятыя ў асобных дыяцэзіях пры допуску катэхумэнаў да хросту і Эўхарыстыі. Трэба асабліва паклапаціцца пра тое, каб канфірмацыі папярэднічала належная катэхеза, а адносіны кандыдатаў з хрысціянскай супольнасцю і асобнымі вернікамі былі для іх дастатковаю і дзейснаю дапамогаю ў выхаванні для сведчання хрыс¬ціянскім жыццём і выканання апасталату. Пры гэтым іх жаданне ўдзельнічаць у Эўхарыстыі павінна быць сапраўдным (пар. Хрыс¬ціянскае ўтаямнічанне дарослых, Агульныя ўводзіны, № 19).
Падрыхтоўка ахрышчанага дарослага да канфірмацыі можа супадаць з яго падрыхтоўкаю да сужэнства. У такім выпадку, калі прадбачыцца, што нельга будзе выканаць умовы, неабходныя для плённага прыняцця канфірмацыі, мясцовы ардынарый можа вырашыць адкласці саму канфірмацыю на адпаведны час пасля цэлебрацыі сужэнства.
Калі канфірмацыя ўдзяляецца верніку, які валодае розумам і знаходзіцца ў небяспецы смерці, то ў такіх выпадках па магчымасці ёй можа папярэднічаць адпаведная сітуацыі духоўная падрыхтоўка.
13. Канфірмацыя звычайна ўдзяляецца падчас Імшы, каб больш выразна выявілася фундаментальная сувязь гэтага сакрамэнту з усім хрысціянскім утаямнічаннем, якое дасягае вяршыні ў прыняцці Цела і Крыві Хрыста. Менавіта таму канфірмаваныя бяруць удзел у Эўхарыстыі, якою завяршаецца іх хрысціянскае ўтаямнічанне.
Калі канфірмацыю атрымліваюць дзеці, якія яшчэ не прынялі Найсвяцейшую Эўхарыстыю і падчас гэтага літургічнага дзеяння не могуць быць дапушчаныя да першай Камуніі, або калі да таго схіляюць асаблівыя абставіны, канфірмацыю трэба ўдзяляць па-за Імшой. Калі канфірмацыя ўдзяляецца па-за Імшой, перад ёй павінна адбывацца літургія слова.
Калі канфірмацыя ўдзяляецца падчас Імшы, належыць каб распарадчык канфірмацыі сам цэлебраваў Імшу і нават канцэлебраваў, асабліва з прэзбітэрамі, якія разам з ім удзяляюць сакрамэнт.
Калі Імшу цэлебруе іншы святар, неабходна, каб літургіяй слова кіраваў біскуп, выконваючы ўсё тое, што звычайна прызначаецца для цэлебранта, а ў канцы Імшы ўдзяліў благаслаўленне.
Трэба надаваць вялікую ўвагу літургіі слова, якой распачынаецца абрад канфірмацыі, бо са слухання Божага слова паходзіць разнастайнае дзеянне Духа Святога ў Касцёле і ў кожным з ахрышчаных або прымаючых канфірмацыю, праз якое выяўляецца воля Пана ў жыцці хрысціянаў.
Вялікае значэнне мае таксама прамаўленне малітвы Панскай канфірмаванымі разам з народам падчас Імшы перад Камуніяй ці па-за Імшой перад благаслаўленнем, бо гэта сам Дух Святы моліцца ў нас, а хрысціянін у Духу кажа: «Абба, Ойча».
14. У спецыяльную кнігу трэба запісаць імёны канфірмаваных, бацькоў і сведкаў, дзень і месца канфірмацыі, а таксама распарадчыка сакрамэнту. Пробашч павінен паведаміць пра ўдзяленне канфірмацыі пробашчу парафіі, дзе быў хрост, каб той зрабіў адпаведную адзнаку ў кнізе ахрышчаных згодна з правам.
15. Калі пробашч канфірмаванага адсутнічае, распарадчык як найхутчэй павінен паведаміць яму сам ці праз іншых пра ўдзяленне канфірмацыі.
ІV. ДАСТАСАВАННІ, ЯКІЯ МОЖНА ЗРАБІЦЬ У АБРАДЗЕ КАНФІРМАЦЫІ
16. Канферэнцыі Біскупаў на падставе Канстытуцыі пра святую Літургію (арт. 63б) могуць падрыхтаваць у мясцовых рытуалах раздзел пра канфірмацыю, які б адпавядаў раздзелу Рымскага Пантыфікала і быў дастасаваны да патрэбаў асобных краін. Пасля разгляду такога раздзела Апостальскай Сталіцай яго можна будзе выкарыстоўваць у тых краінах, для якіх ён прызначаны3.
17. Канферэнцыя Біскупаў, узяўшы пад увагу мясцовыя ўмовы, а таксама характар і традыцыі народаў, вырашае, ці будзе карысным:
18. У асобных выпадках, беручы пад увагу сітуацыю прымаючых канфірмацыю, распарадчык можа ўводзіць у абрад пэўныя настаўленні і адпаведна дастасоўваць ужо існуючыя, напр., падаючы іх у форме размовы, асабліва з дзецьмі ці інш.
Калі на падставе агульнага права ці са спецыяльнага дазволу Апостальскай Сталіцы канфірмацыя ўдзяляецца надзвычайным распарадчыкам, трэба, каб у гаміліі ён узгадаў, што першасным распарадчыкам сакрамэнту з’яўляецца біскуп, і растлумачыў, чаму прэзбітэры таксама могуць на моцы права ці з дазволу Апостальскай Сталіцы атрымаць магчымасць удзяляць канфірмацыю.
V. ШТО НЕАБХОДНА ПАДРЫХТАВАЦЬ
19. Для ўдзялення канфірмацыі неабходна падрыхтаваць:
Паводле catholic.by
У Касцёле надалей перажываем Велікодны перыяд. Радуемся ўваскрасенню Пана, а таксама рыхтуемся да прыняцця абяцанага Збаўцам Святога Духа. Хутка біскупы вырушаць у розныя куткі дыяцэзіі, каб удзяліць моладзі сакрамант канфірмацыі. Аднак кандыдаты, на жаль, нярэдка да канца не разумеюць усёй сутнасці і важнасці яго прыняцця.
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
| Панядзелак | 18:00 | Марыя Чаславаўна |
| Аўторак | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Серада | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Пятніца | 18:00 19:00 |
Марыя Чаславаўна Часлава Чаславаўна |
| Субота | 16:00 | Часлава Чаславаўна |
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
|
Чацвер |
20:00 |
кс. Дзмітрый Іваноў |
|
(!) Бацькі і хросныя бацькі забавязаныя прачытаць "Агульны катэхізіс". На хрышчэнне трэба прынесці:
(!) На хрышчэнне прыходзім за 15 хвілін перад вызначаным часам. |
||
|
Матэрыялы: |
||
|
Цыкл катэхезаў Папы Францішка на тэму хросту: |
||
| Дзень занятку | Пачатак занятку | Праводзіць |
| 1 Група – Аўторак | – | кс. Дзмітрый Іваноў |
| 2 Група – Пятніца | – | кс. Дзмітрый Іваноў |
| Заняткі адбываюцца па запісу | Колькасць заняткаў | Праводзіць |
| +375 29 615-55-92 | 7 | Анастасія |
Врач акушер-гинеколог Людмила Баракова рассказывает, как становиться на учет в женскую консультацию на семинаре по пониженной плодности в Могилеве в январе 2014 года.
Интервью врача акушер-гинеколога Людмилы Бараковой на тему защиты жизни, в котором она излагает свое жизненное кредо. Интервью было взято во время XVIII Азиатско-Тихоокеанского Конгресса в защиту жизни в сентябре 2011 г., на котором Людмила выступила с докладом "Современная контрацепция — безмолвный холокост".
Благодарим за предоставленный материал сибирское католическое телевидение "Кана".
Тем, кто хочет знать - пить гормоны или не пить, что посоветовать знакомым, которые сомневаются - фильм смотреть обязательно!
Фильм-разоблачение, который открывает глаза на гормональные контрацептивы, которые калечат женщин. Они способны даже убить - и женщину, и зачатого ребенка. Это безусловное зло с точки зрения Церкви, государства и просто здравого смысла. Автор фильма - Мария Стародубцева.
Автор фильма - Мария Стародубцева, ТВ Центр, эфир - 11 февраля 2013 г.
В 65-минутной лекции Владислав Волохович представляет своим слушателям, семинаристам Пинской духовной семинарии, краткий обзор наиболее популярных средств контрацепции, а также угроз, которые контрацепция как явление несет с собой для современного мира и, в первую очередь, для христианских супругов.
Прочитана в Пинске 7 апреля 2014 года
МРП – это стиль жизни супружеской пары, в основе которого - открытость на новую жизнь и уважение достоинства супруга. Кратко излагается суть симптотермального метода распознавания плодности с акцентом на то, что Католическая Церковь, выступая категорически против контрацепции, рекомендует супружеским парам именно МРП.
Преподаватель Борисовского медицинского колледжа врач акушер-гинеколог Светлана Фоминична Мозгунова профессионально, но в то же время доступным языком и очень наглядно рассказывает о последствиях разных видов абортов. Попутно дается масса полезной информации из области пролайфа, особенно в рамках ответов на вопросы из зала.
Семинар для защитников жизни, Могилев 4-5 февраля 2012 года.
Семейный психолог Елена Волохович рассказывает о комплексе психологических последствий аборта, известном как постабортный синдром: его симптомы, влияние на окружающих. Даются примеры из жизни.
Семинар для защитников жизни, Могилев 4-5 февраля 2012 года.
Дар жизни - это период от зачатья человека, до естественной его смерти. И никто не в праве, ни на одном из этапов жизненного пути, прерывать этот дар.
Режиссеры - Давид Чебан и Яна Чебан
Директор - о.Роланд Жакенуд
|
Шаноўнае спадарства!
|
|
Кошт кансультавання па дамоўленасці. |
Сакрамэнт (ад лац. sacramentum – таямніца) – паводле св. Аўгустына (IV ст.) – гэта бачны знак нябачнай Божай ласкі. Сучасная тэалогія ўдакладняе, што гэты знак з’яўляецца дзейсным, гэта значыць, здзяйсняе тое, што азначае. Ёсць сем сакрамэнтаў: хрост, канфірмацыя, пакаянне, Эўхарыстыя, намашчэнне хворых, пасвячэнне і сужэнства. Сакрамэнты былі ўстаноўленыя самім Хрыстом і ўдзяляюцца толькі ў Касцёле. Найсвяцейшым Сакрамэнтам называюць сакрамэнт Эўхарыстыі.
Што такое сакрамэнт канфірмацыі, навошта ён патрэбны і з якога ўзросту можна яго прымаць?
879-ы канон нагадвае нам, што сакрамэнт канфірмацыі накладае свой характар і дзякуючы гэтаму сакрамэнту ахрышчаныя, ідучы шляхам хрысціянскай ініцыяцыі, надзяляюцца дарам Духа Святога і больш поўна звязваюцца з Касцёлам. Сакрамэнт канфірмацыі ўмацоўвае іх і больш строга абавязвае да таго, каб яны словам і чынам былі сведкамі Хрыста і распаўсюджвалі і абаранялі веру.
