Ён вучыўся ў Сарбоне, каб вярнуцца і развіваць Беларусь. Сталыпін называў яго «беларускім Бісмаркам».
Мінскія католікі ведаюць пра Эдварда Вайніловіча найперш як пра фундатара касцёла свв. Сымона і Алены (Чырвоны касцёл), які пабудаваў касцёл у гонар сваіх памерлых дзяцей – 12-гадовага Сымона і 19-гадовай Алены.
Чым яшчэ адметны Эдвард Вайніловіч, у гонар якога хочуць назваць сквер побач з Чырвоным касцёлам?
В Ватикан доставлены из Минска документы, дающие возможность канонизировать Эдварда Войниловича как блаженного
«Столыпин? А кто это такой?»
В течение семи лет на общественных началах я был заместителем председателя топонимической комиссии Минского горисполкома. Руководили ею заместители председателя Мингорисполкома. Они менялись, приходили и уходили, я же оставался, готовил к каждому заседанию решения самых запутанных вопросов. И был доволен: глубже постигалась история Минска. Мы подготовили проект возвращения 22 улицам исторического центра нашей столицы (“Верхнего города”) их первоначальных названий. Давались наименования в новых микрорайонах. Особенно, как мне кажется, это удалось в Лошице, где сегодня в названиях улиц увековечена память не только активных хозяев местной усадьбы Прушинских, но и нескольких полузабытых деятелей белорусской культуры ХІХ века, наших знаменитых соотечественников за рубежом.
У першую суботу месяца, калі адбываюцца асаблівыя набажэнствы да юбілею 25-годдзякаранацыі цудадзейнага абраза Маці Божай Будслаўскай, копіі Марыйных абразоў прыбылі ў Капыльскую парафію святых апосталаў Пятра і Паўла.
Святары Чырвонага касцёла, Вы Хрыстова Слова гадавалі. Крылы багавернага анёла Асланялі ўкленчаныя далі. Ратавалі душы, А наўкола Захлыналі ўсё знявер’я хвалі. Свет як незамкнёная стадола, Дзе грахоў чароды значавалі. Памяці свянцоныя скрыжалі Апусціліся зялёнадола. Вы святую веру захавалі, Святары Чырвонага касцёла. Рыгор Барадулін
Касцё́л Свято́га Сымо́на і Свято́й Але́ны (таксама вядомы як Чырво́ны касцё́л) — каталіцкі парафіяльны касцёл у неараманскім стылі ў Мінску, пабудаваны ў 1905—1910 гг. на грошы Эдварда Адамавіча Вайніловіча (1847—1928), вядомага гаспадарчага і палітычнага дзеяча Расійскай імперыі і Беларусі, віцэ-старшыні (а з 1907 г. і старшыні) Мінскага таварыства сельскай гаспадаркі, у памяць аб яго заўчасна памерлых дзецях — Сямёну (Сымону) і Алене Вайніловічах.
Касцёл знаходзіцца на плошчы Незалежнасці ў непасрэднай блізкасці ад Дома ўрада і з'яўляецца адным з сімвалаў Мінска. Ён атрымаў у народзе неафіцыйную назву «Чырвоны касцёл» з-за колеру дахоўкі і цэглы, з якой быў пабудаваны, і з'яўляецца вялікай святыняй, помнікам культуры і гісторыі, які абараняецца законам Рэспублікі Беларусь. Пры касцёле пахаваны сам фундатар Эдвард Адамавіч Вайніловіч.
Члены камісіі Мінгарвыканкама па найменаванні і перайменаванні праспектаў, вуліц, плошчаў і іншых складовых частак горада Мінска падтрымалі ініцыятыву аб наданні скверу за Чырвоным касцёлам імя Эдварда Вайніловіча, грамадскага і дзяржаўнага дзеяча, мецэната, чалавека, дзякуючы якому і з’явіўся касцёл.
12 лістапада арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч наведаў парафію Свв. Апосталаў Пятра і Паўла ў Капылі. Нагодай да наведвання парафіі стала благаслаўленне адноўленага кургана памяці слугі Божага Эдварда Вайніловіча каля в. Савічы Капыльскага раёна, дзе быў пахаваны яго род.
Камісія па найменні і перайменаванні праспектаў, вуліц, плошчаў і іншых частак Мінска прапаноўвае назваць сквер побач з касцёлам свв. Сымона і Алены ў гонар Эдварда Вайніловіча.
У чацвер 13 кастрычніка, у 175-ю гадавіну з дня нараджэння Слугі Божага Эдварда Вайніловіча, фундатара касцёла святога Сымона і святой Алены ў Мінску, у мінскім катэдральным касцёле Найсвяцейшага Імя Марыіадбылася святая Імшаў інтэнцыі яго хутчэйшай беатыфікацыі і аднаўленні рэлігійнага жыцця ў Чырвоным касцёле.
Э́двард Анто́ній Леана́рд Ада́мавіч Вайніло́віч (польск.: Edward Woyniłłowicz, руск.: Эдвард Адамович Войнилович; 13 кастрычніка 1847, вёска Вялікая Сляпянка (цяпер у межах Мінска), Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя — 16 чэрвеня 1928, Быдгашч, Рэспубліка Польшча) — буйны гаспадарчы і палітычны дзеяч Беларусі і Расійскай імперыі.
Належаў да сярэднезаможнага шляхецкага роду Вайніловічаў герба «Сыракомля». Як асоба з'яўляўся глыбока веруючым, сумленным і працавітым чалавекам, абаронцам права прыватнай уласнасці, праявіў сябе патрыётам Беларусі. Усё жыццё быў праціўнікам нацыяналізму, актыўна падтрымліваў беларускі нацыянальны рух, не прымаючы толькі сацыялістычныя кірункі апошняга.
